που δεν δικάστηκε για βασανιστήρια και δολοφονία
(των Ν. ΡΟΥΜΠΟΥ - Β. ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΟΥΛΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 11/02/2008)
Αντιστασιακοί, πολιτικοί κρατούμενοι και βασανισθέντες στη διάρκεια της χούντας, από όλη την Ελλάδα, ανανέωσαν για σήμερα (Δευτέρα) το ραντεβού τους στη Θεσσαλονίκη για να συμπαρασταθούν στη δίκη του συναγωνιστή τους Νάντη Χατζηγιάννη.
Την Παρασκευή γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα του Β' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης αντιστασιακοί, μέλη της Δημοκρατικής Αμυνας και του ΠΑΜ, αλλά και δημοτικοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές, εκπρόσωποι του Δικτύου για την Υπεράσπιση των Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Ανοιξαν πανό διαμαρτυρίας στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου και με αγανάκτηση αντίκρισαν την εικόνα εντός της αίθουσας. Στη θέση του κατηγορούμενου ο Χατζηγιάννης, που είχε καταδικαστεί σε 20ετή κάθειρξη στη δικτατορία, και του κατήγορου, ο πρώην αξιωματικός της Ασφάλειας Αντώνης Λεπενιώτης, τον οποίο ο ίδιος έχει κατηγορήσει ως βασανιστή του και δολοφόνο του συντρόφου του Γιάννη Χαλκίδη.
«Οι ρόλοι θα έπρεπε να είναι αντίστροφοι», σχολίασαν και δεν μπορούσε να χωρέσει ο νους τους ότι ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε για βασανισμούς και τη δολοφονία του Χαλκίδη έφτασε στο σημείο να μηνύσει ένα από τα θύματά του επειδή ο Χατζηγιάννης εξύβρισε τον Λεπενιώτη όταν τον συνάντησε τυχαία σε αστικό λεωφορείο τον Σεπτέμβριο του 2004.
Οι μαρτυρίες πολιτικών κρατουμένων αναβίωσαν το κλίμα εκείνης της εποχής και τα βασανιστήρια που υπέστησαν στα κρατητήρια της Ασφάλειας.
«Εγώ, προσωπικά, βασανίστηκα από τον Λεπενιώτη και τον έχω αποκαλέσει βασανιστή και δολοφόνο του Χαλκίδη», κατέθεσε ο μάρτυρας υπεράσπισης Κώστας Παπαδόπουλος, συνταξιούχος σήμερα, που περιέγραψε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες το άγριο ξύλο και όλα όσα υπέφερε κατά τη σύλληψη και τη φυλάκισή του από τα όργανα της χούντας.
Ο Λεπενιώτης αρνήθηκε ότι συμμετείχε στη δολοφονία του Χαλκίδη και πως υπήρξε βασανιστής του Χατζηγιάννη, αλλά για πρώτη φορά παραδέχτηκε ότι ο Χαλκίδης δολοφονήθηκε και είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος που είχε με τον συνήγορο υπεράσπισης Νίκο Κωνσταντόπουλο:
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1967 ο Χαλκίδης και ο Χατζηγιάννης είχαν ανατινάξει κολόνα της ΔΕΗ και προκάλεσαν ολιγόλεπτο μπλακ άουτ στην τελετή εγκαινίων της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια κρύφτηκαν σε διαμέρισμα στην ανατολική πλευρά της πόλης, όπου τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου έγινε έφοδος της Ασφάλειας. Οι δυο τους προσπάθησαν να το σκάσουν από τον φωταγωγό και οι άνδρες της Ασφάλειας τους κυνήγησαν με ριπές πυροβολισμών. Ο Χαλκίδης σκοτώθηκε και ο Χατζηγιάννης συνελήφθη.
Ο Χατζηγιάννης κατηγορεί τον Λεπενιώτη ότι συμμετείχε σε εκείνη την ομάδα εφόδου και μπροστά στα μάτια του βασάνισε τον Χαλκίδη την ώρα που ψυχορραγούσε.
Ο Λεπενιώτης λέει ότι δεν συμμετείχε και βρισκόταν σε άλλο μέρος (Καλαμαριά). Παραπέμφθηκε για βασανισμό μελών της ομάδας Χαλκίδη-Χατζηγιάννη, αλλά η κατηγορία υπέκυψε σε παραγραφή. Καταδικάστηκε για τον βασανισμό του αντιστασιακού Κώστα Πύρζα, αλλά υπήρξε αναίρεση για δικονομικούς λόγους. Είχε κληθεί αρχικά ως κατηγορούμενος στη δίκη για τη δολοφονία από τη χούντα του βουλευτή της Αριστεράς Γιώργη Τσαρουχά, αλλά δεν δικάστηκε, μαζί με άλλους, λόγω παραγραφής της κατηγορίας.
«Αυτοί που έχουν βιωματική σχέση με τη δημοκρατία και την ελευθερία αντιστέκονται παντού και πάντα όταν επιχειρείται ανατροπή της ιστορίας, αντιστροφή της πραγματικότητας και διαστροφή των γεγονότων που σημάδεψαν τη ζωή μας», δήλωσαν οι συνήγοροι υπεράσπισης, Νίκος Κωνσταντόπουλος και Ερση Φωτοπούλου, και υπογράμμισαν: «Ο Ν. Χατζηγιάννης προσφέρει για μια ακόμη φορά στον τόπο γιατί με αυτή τη δίκη όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει η μνήμη να είναι κοντή και επιλεκτική. Επιχειρείται η συγκάλυψη των πραγματικών γεγονότων, προκαλείται η ιστορική πραγματικότητα όταν ο βασανιστής, στέλεχος της Ασφάλειας, των ομάδων εφόδου και παρακολούθησης της δικτατορίας αποκαλεί εκείνον (τον Χατζηγιάννη) που καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη και βασανίστηκε, με μόνιμη βλάβη της υγείας του, από τη χούντα, "δήθεν αντιστασιακό" και "ιδιόρρυθμο"».
Την Παρασκευή γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα του Β' Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης αντιστασιακοί, μέλη της Δημοκρατικής Αμυνας και του ΠΑΜ, αλλά και δημοτικοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές, εκπρόσωποι του Δικτύου για την Υπεράσπιση των Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Ανοιξαν πανό διαμαρτυρίας στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου και με αγανάκτηση αντίκρισαν την εικόνα εντός της αίθουσας. Στη θέση του κατηγορούμενου ο Χατζηγιάννης, που είχε καταδικαστεί σε 20ετή κάθειρξη στη δικτατορία, και του κατήγορου, ο πρώην αξιωματικός της Ασφάλειας Αντώνης Λεπενιώτης, τον οποίο ο ίδιος έχει κατηγορήσει ως βασανιστή του και δολοφόνο του συντρόφου του Γιάννη Χαλκίδη.«Οι ρόλοι θα έπρεπε να είναι αντίστροφοι», σχολίασαν και δεν μπορούσε να χωρέσει ο νους τους ότι ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε για βασανισμούς και τη δολοφονία του Χαλκίδη έφτασε στο σημείο να μηνύσει ένα από τα θύματά του επειδή ο Χατζηγιάννης εξύβρισε τον Λεπενιώτη όταν τον συνάντησε τυχαία σε αστικό λεωφορείο τον Σεπτέμβριο του 2004.
Οι μαρτυρίες πολιτικών κρατουμένων αναβίωσαν το κλίμα εκείνης της εποχής και τα βασανιστήρια που υπέστησαν στα κρατητήρια της Ασφάλειας.
«Εγώ, προσωπικά, βασανίστηκα από τον Λεπενιώτη και τον έχω αποκαλέσει βασανιστή και δολοφόνο του Χαλκίδη», κατέθεσε ο μάρτυρας υπεράσπισης Κώστας Παπαδόπουλος, συνταξιούχος σήμερα, που περιέγραψε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες το άγριο ξύλο και όλα όσα υπέφερε κατά τη σύλληψη και τη φυλάκισή του από τα όργανα της χούντας.
Ο Λεπενιώτης αρνήθηκε ότι συμμετείχε στη δολοφονία του Χαλκίδη και πως υπήρξε βασανιστής του Χατζηγιάννη, αλλά για πρώτη φορά παραδέχτηκε ότι ο Χαλκίδης δολοφονήθηκε και είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος που είχε με τον συνήγορο υπεράσπισης Νίκο Κωνσταντόπουλο:
- Κωνσταντόπουλος: Τι έγινε τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου του 1967;Στις πρώτες θέσεις του ακροατηρίου κάθονταν οι δύο ασπρομαλλούσες αδελφές του Γιάννη Χαλκίδη, οι οποίες με συγκίνηση απευθύνθηκαν στον Ν. Κωνσταντόπουλο και του είπαν: «Σε ευχαριστούμε. Τώρα γίνεται η δίκη για τον Γιάννη μας».
- Λεπενιώτης: Εγινε έφοδος σε διαμέρισμα και πέθανε ο Χαλκίδης...
- Κωνσταντόπουλος: Πέθανε ή δολοφονήθηκε;
- Λεπενιώτης: Δολοφονήθηκε.
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1967 ο Χαλκίδης και ο Χατζηγιάννης είχαν ανατινάξει κολόνα της ΔΕΗ και προκάλεσαν ολιγόλεπτο μπλακ άουτ στην τελετή εγκαινίων της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια κρύφτηκαν σε διαμέρισμα στην ανατολική πλευρά της πόλης, όπου τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου έγινε έφοδος της Ασφάλειας. Οι δυο τους προσπάθησαν να το σκάσουν από τον φωταγωγό και οι άνδρες της Ασφάλειας τους κυνήγησαν με ριπές πυροβολισμών. Ο Χαλκίδης σκοτώθηκε και ο Χατζηγιάννης συνελήφθη.
Ο Χατζηγιάννης κατηγορεί τον Λεπενιώτη ότι συμμετείχε σε εκείνη την ομάδα εφόδου και μπροστά στα μάτια του βασάνισε τον Χαλκίδη την ώρα που ψυχορραγούσε.
Ο Λεπενιώτης λέει ότι δεν συμμετείχε και βρισκόταν σε άλλο μέρος (Καλαμαριά). Παραπέμφθηκε για βασανισμό μελών της ομάδας Χαλκίδη-Χατζηγιάννη, αλλά η κατηγορία υπέκυψε σε παραγραφή. Καταδικάστηκε για τον βασανισμό του αντιστασιακού Κώστα Πύρζα, αλλά υπήρξε αναίρεση για δικονομικούς λόγους. Είχε κληθεί αρχικά ως κατηγορούμενος στη δίκη για τη δολοφονία από τη χούντα του βουλευτή της Αριστεράς Γιώργη Τσαρουχά, αλλά δεν δικάστηκε, μαζί με άλλους, λόγω παραγραφής της κατηγορίας.«Αυτοί που έχουν βιωματική σχέση με τη δημοκρατία και την ελευθερία αντιστέκονται παντού και πάντα όταν επιχειρείται ανατροπή της ιστορίας, αντιστροφή της πραγματικότητας και διαστροφή των γεγονότων που σημάδεψαν τη ζωή μας», δήλωσαν οι συνήγοροι υπεράσπισης, Νίκος Κωνσταντόπουλος και Ερση Φωτοπούλου, και υπογράμμισαν: «Ο Ν. Χατζηγιάννης προσφέρει για μια ακόμη φορά στον τόπο γιατί με αυτή τη δίκη όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει η μνήμη να είναι κοντή και επιλεκτική. Επιχειρείται η συγκάλυψη των πραγματικών γεγονότων, προκαλείται η ιστορική πραγματικότητα όταν ο βασανιστής, στέλεχος της Ασφάλειας, των ομάδων εφόδου και παρακολούθησης της δικτατορίας αποκαλεί εκείνον (τον Χατζηγιάννη) που καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη και βασανίστηκε, με μόνιμη βλάβη της υγείας του, από τη χούντα, "δήθεν αντιστασιακό" και "ιδιόρρυθμο"».
