Στις επαρχιακές μικρές Μητροπόλεις εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα
(«Ορθόδοξος Κόσμος», 22.01.08)
Χίλιοι εκατόν τριάντα επτά! Τόσοι είναι οι κληρικοί που λείπουν κάθε μέρα από τις ενορίες, σε ολόκληρη την Ελλάδα, από την Κόνιτσα μέχρι την Ιεράπετρα και από την Αλεξανδρούπολη ως την Καλαμάτα (ανεξαρτήτως, δηλαδή, εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας). Τα κενά είναι πράγματι πολλά και το πρόβλημα οξύτερο, ιδίως αν το συνδυάσει κανείς με την ευρύτερη δυσκολία εξεύρεσης κληρικών. Από τη «χαρτογράφηση» των ελλείψεων προκύπτει ότι ολόκληρες περιοχές της ελληνικής υπαίθρου έχουν μείνει χωρίς ιερείς.
Είναι, επίσης, αυτονόητο ότι ο αριθμός των κενών θέσεων δεν έχει παντού το ίδιο «βάρος»: διαφορετικά, φερ’ ειπείν, αντιμετωπίζεται η κατάσταση όταν αναφερόμαστε σε μια μεγάλη Μητρόπολη με πολλούς ιερείς και διαφορετικά, επίσης, όταν η Μητρόπολη είναι σχετικά μικρή.
Στον αντίποδα, ελλείψεις δεν έχουν, κατά βάση, τα πολεοδομικά συγκροτήματα Αθήνας και Θεσσαλονίκης, προφανώς λόγω της αστυφιλίας, και μερικές ακόμη, λίγες, Μητροπόλεις.
Τα αίτια πολλά, όπως προκύπτει και από τη συνομιλία μας με τέσσερις Ιεράρχες που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα: μπορεί να φταίει η κοινωνία, όπως υποστηρίζει ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος, ή το γενικότερο κλίμα της εποχής, κατά τον Κορίνθου κ. Διονύσιο.
Επιπλέον, ένας τελευταίος παράγων που έχει οξύνει το πρόβλημα είναι η απόφαση της Ιεραρχίας να αποτελεί όρο για τη χειροτονία η εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων, ζήτημα που θέτουν οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος και Κορίνθου κ. Διονύσιος. Αρκετά διαφορετική είναι η προσέγγιση του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, ο οποίος εστιάζεται στην ευθύνη της Εκκλησίας που μένει μακριά από τη νεολαία.
Από τη συνομιλία μας, πάντως, με τους Ιεράρχες προκύπτει και κάτι ακόμη. Αρκετές από τις κενές εφημεριακές θέσεις αφορούν σε Κοινότητες, στις οποίες διαμένουν λίγοι, ηλικιωμένοι συνήθως, άνθρωποι και έτσι αναδεικνύεται το μεγάλο ζήτημα ερήμωσης της ελληνικής υπαίθρου. Είναι αυτονόητο ότι αν συναντάται σχετικά μεγάλη δυσκολία στην ανεύρεση νέων κληρικών για την κάλυψη κενών θέσεων σε ναούς της ελληνικής επαρχίας, θεωρείται ακατόρθωτο το να βρεθούν νέοι κληρικοί, προκειμένου να διακονούν σε μικρά, απομονωμένα χωριά! Τα κενά εφημεριακών θέσεων προκύπτουν, σημειωτέον, από τα «Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος», και δεν έχουν συμπεριληφθεί, επιπλέον, κενά που ισχύουν, τα οποία έχουν καλυφθεί με άλλους τρόπους, όπως με τη συνδρομή ιερέων από άλλες ενορίες.
ΑΠΟΨΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΚΟΣΜΑΣ, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας: «Δεν θέλουμε να έλθουν (σ.σ. οι νέοι στην ιεροσύνη) όπως, όπως. Το λέω και πονώ: Καλύτερα λιγότεροι, παρά ανάξιοι κληρικοί. Η Εκκλησία θέλει εργάτες».
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, Μητροπολίτης Ιωαννίνων: «Άμα η κοινωνία δεν δίνει παπάδες, εμείς πού να τους βρούμε; Η Εκκλησία δεν υποχρεώνει κανέναν. ‘Οποιος πιστεύει, έρχεται».
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Μητροπολίτης Μεσσηνίας: «Ο προκάτοχός μου δεν χειροτονούσε εύκολα και δη όταν ήταν απόφοιτοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Προσπαθούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη».
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, Μητροπολίτης Κορίνθου: «Με μισθό 600 ευρώ τι μπορεί να γίνει; Πώς αυτός ο άνθρωπος να κάνει οικογένεια; Είναι και το πνεύμα της εποχής, που δεν ευνοεί. Δεν υπάρχουν και παπαδιές…».
Είναι, επίσης, αυτονόητο ότι ο αριθμός των κενών θέσεων δεν έχει παντού το ίδιο «βάρος»: διαφορετικά, φερ’ ειπείν, αντιμετωπίζεται η κατάσταση όταν αναφερόμαστε σε μια μεγάλη Μητρόπολη με πολλούς ιερείς και διαφορετικά, επίσης, όταν η Μητρόπολη είναι σχετικά μικρή.
Στον αντίποδα, ελλείψεις δεν έχουν, κατά βάση, τα πολεοδομικά συγκροτήματα Αθήνας και Θεσσαλονίκης, προφανώς λόγω της αστυφιλίας, και μερικές ακόμη, λίγες, Μητροπόλεις.
Τα αίτια πολλά, όπως προκύπτει και από τη συνομιλία μας με τέσσερις Ιεράρχες που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα: μπορεί να φταίει η κοινωνία, όπως υποστηρίζει ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος, ή το γενικότερο κλίμα της εποχής, κατά τον Κορίνθου κ. Διονύσιο.
Επιπλέον, ένας τελευταίος παράγων που έχει οξύνει το πρόβλημα είναι η απόφαση της Ιεραρχίας να αποτελεί όρο για τη χειροτονία η εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων, ζήτημα που θέτουν οι Μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος και Κορίνθου κ. Διονύσιος. Αρκετά διαφορετική είναι η προσέγγιση του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, ο οποίος εστιάζεται στην ευθύνη της Εκκλησίας που μένει μακριά από τη νεολαία.
Από τη συνομιλία μας, πάντως, με τους Ιεράρχες προκύπτει και κάτι ακόμη. Αρκετές από τις κενές εφημεριακές θέσεις αφορούν σε Κοινότητες, στις οποίες διαμένουν λίγοι, ηλικιωμένοι συνήθως, άνθρωποι και έτσι αναδεικνύεται το μεγάλο ζήτημα ερήμωσης της ελληνικής υπαίθρου. Είναι αυτονόητο ότι αν συναντάται σχετικά μεγάλη δυσκολία στην ανεύρεση νέων κληρικών για την κάλυψη κενών θέσεων σε ναούς της ελληνικής επαρχίας, θεωρείται ακατόρθωτο το να βρεθούν νέοι κληρικοί, προκειμένου να διακονούν σε μικρά, απομονωμένα χωριά! Τα κενά εφημεριακών θέσεων προκύπτουν, σημειωτέον, από τα «Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος», και δεν έχουν συμπεριληφθεί, επιπλέον, κενά που ισχύουν, τα οποία έχουν καλυφθεί με άλλους τρόπους, όπως με τη συνδρομή ιερέων από άλλες ενορίες.
ΑΠΟΨΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΚΟΣΜΑΣ, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας: «Δεν θέλουμε να έλθουν (σ.σ. οι νέοι στην ιεροσύνη) όπως, όπως. Το λέω και πονώ: Καλύτερα λιγότεροι, παρά ανάξιοι κληρικοί. Η Εκκλησία θέλει εργάτες».
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, Μητροπολίτης Ιωαννίνων: «Άμα η κοινωνία δεν δίνει παπάδες, εμείς πού να τους βρούμε; Η Εκκλησία δεν υποχρεώνει κανέναν. ‘Οποιος πιστεύει, έρχεται».
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Μητροπολίτης Μεσσηνίας: «Ο προκάτοχός μου δεν χειροτονούσε εύκολα και δη όταν ήταν απόφοιτοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Προσπαθούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη».
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, Μητροπολίτης Κορίνθου: «Με μισθό 600 ευρώ τι μπορεί να γίνει; Πώς αυτός ο άνθρωπος να κάνει οικογένεια; Είναι και το πνεύμα της εποχής, που δεν ευνοεί. Δεν υπάρχουν και παπαδιές…».
Πάντως, βλέπω ότι κυκλοφορούν και στα blogs πολλοί θεοσεβούμενοι, γιατί δεν πηγαίνουν να βολευτούν στο δημόσιο, σίγουρος μισθός με τυχερά (ποια 600 ευρώ παππούλη μου;), αν και πιστεύω, προσωπικά, ότι πρέπει να πάψει η κοροϊδία της κοινωνίας με τους αργόσχολους κληρικούς.
Με το διαχωρισμό από το κράτος να αναλαμβάνουν ιερωμένοι μόνο όσοι έχουν επάγγελμα. Στον ελεύθερο χρόνο τους μπορούν τότε να υπηρετούν ό,τι τους ευχαριστεί και με «τυχερά» - έτσι κι αλλιώς δεν μου πέφτει λόγος. Κάποιοι πάνε μετά τη δουλειά στο καφενείο, άλλοι στο σινεμά ή στο γήπεδο, ας πάνε και κάποιοι στην εκκλησία, αν τους τραβάει η προσφορά στον πλησίον και όχι το χρήμα και το καθησιό...
