5. Ο Γυναικάς
της Ισμήνης
Καλά αυτός είναι άλλη περίπτωση, πέραν πάσης προσδοκίας. Όχι ότι δεν το κάνουν όλοι, σιγά το πράγμα. Για παρατηρήστε κάθε πρωί 11-1 και νωρίς, κάθε απόγευμα 3-5, πολλά ταξί και Ι.Χ., τα περισσότερα μεταφέρουν μοναχικούς επιβάτες ή επιβάτισσες. Μια φορά μια κυρία μπήκε στο ταξί στις 10.30 το πρωί και παρατηρώντας όλη αυτή την κίνηση, ρώτησε από περιέργεια τον οδηγό: «Μα που πηγαίνει όλος αυτός ο κόσμος τέτοια ώρα;» Και ο οδηγός της απάντησε χαμογελώντας: «Κυρία μου δεν το ξέρετε, αυτή την ώρα η μισή Αθήνα … πηδάει την άλλη μισή».
Αυτός όμως το έχει κάνει κάτι σαν επάγγελμα και δεν το κρύβει, μάλιστα υπερηφανεύεται για τον αριθμό των γυναικών με τις οποίες έχει κοιμηθεί. Παντρεμένος, πολύ παντρεμένος λέμε και με παιδιά. Η μόνη βέβαια που δεν έχει πάρει είδηση είναι η γυναίκα του. Πως τα έχει καταφέρει, είναι τυχερός. Μια φορά μόνο κόντεψε να την πάθει. Νιόπαντρος, αλλά διατηρούσε και παράλληλο δεσμό σε άλλη πόλη, όποτε τον καλούσαν οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Σε κάποια μακρόχρονη απουσία του «ο δεσμός» του έστειλε ένα καυτό γράμμα χωρίς να ξέρει βέβαια ότι αυτός έχει εν τω μεταξύ παντρευτεί και το πιάνει η γυναίκα του. Του το δείχνει, αυτός είπε κάτι για παλιά ξινισμένα σταφύλια, μπούρδες δηλαδή, τι άλλο βέβαια μπορούσε να πει. Η γυναίκα του πολύ έξυπνα, της έστειλε μια φωτογραφία του γάμου τους και τέλειωσε εκεί η ιστορία, με τη δική του υπόσχεση ότι σαν τη γυναικούλα του καμία άλλη, κορώνα στο κεφάλι του.
Δεν κάνει διάκριση σε ηλικία, ομορφιά, συγγένεια, φιλία, σε τίποτα. Αρκεί να ικανοποιήσει τον ανδρικό του φαλλοκρατικό εγωισμό, ότι και αυτή την έριξα. Απατάει τη γυναίκα του με τη γκόμενα. Παντρεμένη βέβαια η γκόμενα, για να έχει και το κεφάλι του ήσυχο. Αυτό τι σημαίνει, δυσκολία εξόδων εκ μέρους της, ελάχιστες υποχρεώσεις εκ μέρους του και όσο νάναι, οικονομία.
Το σπορ αυτό όπως όλα τα σπορ έχει τα έξοδά του, ταξιδάκια, κέντρα, λουλούδια. Με την παντρεμένη όλα αυτά κομμένα. Κυριακές, γιορτές, Πάσχα, Χριστούγεννα, διακοπές ο καθένας στο σπίτι του με την οικογένειά του κι έτσι δεν σκοτίζει το μυαλό του, να έχει την γκόμενα να του παραπονιέται συνέχεια «εμείς πότε θα πάμε κάπου μαζί γλυκούλη μου;» Ξεκαθαρισμένα πράγματα.
Ακόμα και στα δώρα έχει οικονομία. Απαππαππα! Του λέει αυτή, κάποτε που της πέταξε ότι δήθεν ήθελε να της πάρει ένα δαχτυλίδι, δώρο για τη γιορτή της, αστειεύεσαι βέβαια, πώς τα το παρουσιάσω; Είναι ικανός ο άντρας μου να πάει να ρωτήσει το κατάστημα που το πήρα. Βολεύτηκε κι απ’ αυτό το έξοδο.
Αλλά ο αφιλότιμος δεν είχε μπέσα που λένε, δεν φτάνει που απατούσε τη γυναίκα του με την ερωμένη, απατούσε και την ερωμένη με άλλες! Και όπως λέει το λαϊκόν άσμα «το να απατάς τη σύζυγο είναι συνηθισμένο, αλλά το να απατάς τη γκόμενα που το έχεις δει γραμμένο;» Και το χειρότερο, τον έπιανε κρίση συνείδησης και ειλικρίνειας, έτσι είχε βαφτίσει την αναισθησία του, έλεγε στην ερωμένη για τις άλλες, ξέροντας ότι την είχε του χεριού του.
Ταπεινά και θεατρινίστικα ζήταγε συγνώμη για το σφάλμα του, που πάντα οι άλλοι οι κακοί φίλοι φταίγανε που τον σπρώξανε στην αμαρτία και σιγά το πράγμα που ήτανε η περιπέτεια ούτε που το ευχαριστήθηκε, δεν έπιανε χαρτωσιά μπροστά στην ερωμένη. Της ορκιζότανε ότι δεν θα το ξανακάνει. Είπαμε ο άνθρωπος ήταν πέρα πάσης προσδοκίας , αντί να απολογείται και να ζητάει συγνώμη από τη γυναίκα του, ζήταγε από την ερωμένη.
Τώρα θα αναρωτηθείτε, γιατί δεν του έδινε τα παπούτσια στο χέρι να πάει στα κομμάτια. Ήξερε αυτός ότι δεν θα τον έδιωχνε αυτή ποτέ, της είχε βρει το κουμπί. Ήταν το αντίδοτο σε ένα βαρετό γάμο με κατά πολύ μεγαλύτερο άντρα που δεν την ικανοποιούσε πλέον, ενώ αυτός λόγω φύσεως του επαγγέλματός του είχε απεριόριστο ελεύθερο χρόνο και διάθεση να της καλύψει τα κενά της, όποτε είχε κέφι και χρόνο - και της τα κάλυπτε με το παραπάνω!
Έλα όμως που καμιά φορά η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια σε κάτι τέτοιους τύπους. Η γυναικά του, η άνευ σημασίας τα φτιάχνει με άλλον και χωρίζει τον γυναικά μας, που μένει πλέον μόνος και με την ουρά στα σκέλια!
Καλά αυτός είναι άλλη περίπτωση, πέραν πάσης προσδοκίας. Όχι ότι δεν το κάνουν όλοι, σιγά το πράγμα. Για παρατηρήστε κάθε πρωί 11-1 και νωρίς, κάθε απόγευμα 3-5, πολλά ταξί και Ι.Χ., τα περισσότερα μεταφέρουν μοναχικούς επιβάτες ή επιβάτισσες. Μια φορά μια κυρία μπήκε στο ταξί στις 10.30 το πρωί και παρατηρώντας όλη αυτή την κίνηση, ρώτησε από περιέργεια τον οδηγό: «Μα που πηγαίνει όλος αυτός ο κόσμος τέτοια ώρα;» Και ο οδηγός της απάντησε χαμογελώντας: «Κυρία μου δεν το ξέρετε, αυτή την ώρα η μισή Αθήνα … πηδάει την άλλη μισή».Αυτός όμως το έχει κάνει κάτι σαν επάγγελμα και δεν το κρύβει, μάλιστα υπερηφανεύεται για τον αριθμό των γυναικών με τις οποίες έχει κοιμηθεί. Παντρεμένος, πολύ παντρεμένος λέμε και με παιδιά. Η μόνη βέβαια που δεν έχει πάρει είδηση είναι η γυναίκα του. Πως τα έχει καταφέρει, είναι τυχερός. Μια φορά μόνο κόντεψε να την πάθει. Νιόπαντρος, αλλά διατηρούσε και παράλληλο δεσμό σε άλλη πόλη, όποτε τον καλούσαν οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Σε κάποια μακρόχρονη απουσία του «ο δεσμός» του έστειλε ένα καυτό γράμμα χωρίς να ξέρει βέβαια ότι αυτός έχει εν τω μεταξύ παντρευτεί και το πιάνει η γυναίκα του. Του το δείχνει, αυτός είπε κάτι για παλιά ξινισμένα σταφύλια, μπούρδες δηλαδή, τι άλλο βέβαια μπορούσε να πει. Η γυναίκα του πολύ έξυπνα, της έστειλε μια φωτογραφία του γάμου τους και τέλειωσε εκεί η ιστορία, με τη δική του υπόσχεση ότι σαν τη γυναικούλα του καμία άλλη, κορώνα στο κεφάλι του.
Δεν κάνει διάκριση σε ηλικία, ομορφιά, συγγένεια, φιλία, σε τίποτα. Αρκεί να ικανοποιήσει τον ανδρικό του φαλλοκρατικό εγωισμό, ότι και αυτή την έριξα. Απατάει τη γυναίκα του με τη γκόμενα. Παντρεμένη βέβαια η γκόμενα, για να έχει και το κεφάλι του ήσυχο. Αυτό τι σημαίνει, δυσκολία εξόδων εκ μέρους της, ελάχιστες υποχρεώσεις εκ μέρους του και όσο νάναι, οικονομία.
Το σπορ αυτό όπως όλα τα σπορ έχει τα έξοδά του, ταξιδάκια, κέντρα, λουλούδια. Με την παντρεμένη όλα αυτά κομμένα. Κυριακές, γιορτές, Πάσχα, Χριστούγεννα, διακοπές ο καθένας στο σπίτι του με την οικογένειά του κι έτσι δεν σκοτίζει το μυαλό του, να έχει την γκόμενα να του παραπονιέται συνέχεια «εμείς πότε θα πάμε κάπου μαζί γλυκούλη μου;» Ξεκαθαρισμένα πράγματα.
Ακόμα και στα δώρα έχει οικονομία. Απαππαππα! Του λέει αυτή, κάποτε που της πέταξε ότι δήθεν ήθελε να της πάρει ένα δαχτυλίδι, δώρο για τη γιορτή της, αστειεύεσαι βέβαια, πώς τα το παρουσιάσω; Είναι ικανός ο άντρας μου να πάει να ρωτήσει το κατάστημα που το πήρα. Βολεύτηκε κι απ’ αυτό το έξοδο.
Αλλά ο αφιλότιμος δεν είχε μπέσα που λένε, δεν φτάνει που απατούσε τη γυναίκα του με την ερωμένη, απατούσε και την ερωμένη με άλλες! Και όπως λέει το λαϊκόν άσμα «το να απατάς τη σύζυγο είναι συνηθισμένο, αλλά το να απατάς τη γκόμενα που το έχεις δει γραμμένο;» Και το χειρότερο, τον έπιανε κρίση συνείδησης και ειλικρίνειας, έτσι είχε βαφτίσει την αναισθησία του, έλεγε στην ερωμένη για τις άλλες, ξέροντας ότι την είχε του χεριού του.Ταπεινά και θεατρινίστικα ζήταγε συγνώμη για το σφάλμα του, που πάντα οι άλλοι οι κακοί φίλοι φταίγανε που τον σπρώξανε στην αμαρτία και σιγά το πράγμα που ήτανε η περιπέτεια ούτε που το ευχαριστήθηκε, δεν έπιανε χαρτωσιά μπροστά στην ερωμένη. Της ορκιζότανε ότι δεν θα το ξανακάνει. Είπαμε ο άνθρωπος ήταν πέρα πάσης προσδοκίας , αντί να απολογείται και να ζητάει συγνώμη από τη γυναίκα του, ζήταγε από την ερωμένη.
Τώρα θα αναρωτηθείτε, γιατί δεν του έδινε τα παπούτσια στο χέρι να πάει στα κομμάτια. Ήξερε αυτός ότι δεν θα τον έδιωχνε αυτή ποτέ, της είχε βρει το κουμπί. Ήταν το αντίδοτο σε ένα βαρετό γάμο με κατά πολύ μεγαλύτερο άντρα που δεν την ικανοποιούσε πλέον, ενώ αυτός λόγω φύσεως του επαγγέλματός του είχε απεριόριστο ελεύθερο χρόνο και διάθεση να της καλύψει τα κενά της, όποτε είχε κέφι και χρόνο - και της τα κάλυπτε με το παραπάνω!
Έλα όμως που καμιά φορά η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια σε κάτι τέτοιους τύπους. Η γυναικά του, η άνευ σημασίας τα φτιάχνει με άλλον και χωρίζει τον γυναικά μας, που μένει πλέον μόνος και με την ουρά στα σκέλια!
