Αριστερά με το ψαλίδι ο Παπαδόπουλος (ο χειρούργος), δίπλα δεξιά ο Ιερώνυμος (της Φρειδερίκης), πίσω ο Μακαρέζος και ο Παττακός και μπροστά με το δίσκο ανά χείρας ο γνωστός κ. Άνθιμος που ετοίμαζε από τότε τα άρματα να μπει στα Σκόπια. Δεξιά πίσω ο Χριστόδουλος (όταν διάβαζε) - όλη η χουντική παρέα μαζί!
Γράφει ο Δημήτρης Γκιώνης στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου, 19/4/2008:
Ο... χειρουργός
Η προσφιλής θεωρία του αυτόκλητου χειρουργού που αναπτύχθηκε στην πρώτη κιόλας συνέντευξη του Παπαδόπουλου προς τους δημοσιογράφους του ελληνικού και ξένου Τύπου, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, στις 27 Απριλίου 1967:
«Μην ξεχνάτε όμως, κύριοι, ότι ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης, και τον οποίον εάν ο χειρουργός δεν προσδέση κατά την διάρκειαν της εγχειρήσεως διά της ναρκώσεως επί της χειρουργικής κλίνης, υπάρχει πιθανότης αντί της εγχειρήσεως να του χαρίσει την αποκατάστασιν της υγείας, να τον οδηγήση εις θάνατον».
Όσο για τον χρόνο της ανάρρωσης: «Είναι κάτι το οποίον εξαρτάται από την βαρύτητα του ασθενούς, την οποίαν αυτήν την στιγμή δεν θα ημπορούσα να είπω ότι γνωρίζω».
Και για να μη νομίζουν οι δημοσιογράφοι (όσοι εξακολουθούσαν να εργάζονται) ότι είναι ανεξέλεγκτοι, υπάρχει η απροκάλυπτη απειλή, η οποία εκτοξεύτηκε σε άλλη ομιλία του, στις 14 Φεβρουαρίου 1969 (με τον ασθενή πάντα δεμένο στη χειρουργική κλίνη): «Θα περάσετε κι εσείς από ένα κόσκινο, ποιοι θα έχετε το δικαίωμα να είσθε δημοσιογράφοι, βάσει προσόντων».
Η προσφιλής θεωρία του αυτόκλητου χειρουργού που αναπτύχθηκε στην πρώτη κιόλας συνέντευξη του Παπαδόπουλου προς τους δημοσιογράφους του ελληνικού και ξένου Τύπου, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, στις 27 Απριλίου 1967:
«Μην ξεχνάτε όμως, κύριοι, ότι ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης, και τον οποίον εάν ο χειρουργός δεν προσδέση κατά την διάρκειαν της εγχειρήσεως διά της ναρκώσεως επί της χειρουργικής κλίνης, υπάρχει πιθανότης αντί της εγχειρήσεως να του χαρίσει την αποκατάστασιν της υγείας, να τον οδηγήση εις θάνατον».
Όσο για τον χρόνο της ανάρρωσης: «Είναι κάτι το οποίον εξαρτάται από την βαρύτητα του ασθενούς, την οποίαν αυτήν την στιγμή δεν θα ημπορούσα να είπω ότι γνωρίζω».
Και για να μη νομίζουν οι δημοσιογράφοι (όσοι εξακολουθούσαν να εργάζονται) ότι είναι ανεξέλεγκτοι, υπάρχει η απροκάλυπτη απειλή, η οποία εκτοξεύτηκε σε άλλη ομιλία του, στις 14 Φεβρουαρίου 1969 (με τον ασθενή πάντα δεμένο στη χειρουργική κλίνη): «Θα περάσετε κι εσείς από ένα κόσκινο, ποιοι θα έχετε το δικαίωμα να είσθε δημοσιογράφοι, βάσει προσόντων».
Χειρουργικές παραινέσεις και εντολές
- Προς τα μέλη της Ιεράς Συνόδου: «Προς Θεού, απαλλάξατε τα νέα παιδιά από την κρίσιν που διέρχονται μεταφερόμενα από την διδασκαλίαν της φυσικής εις την διδασκαλίαν των θρησκευτικών» (!)
- Στους επιστήμονες του «Δημόκριτου»: «Δυστυχώς, κύριοι, δεν επιτρέπεται εξ ανθρωπισμού να λύσωμεν το πρόβλημα διά προσευχής προς τον Υψιστον, ίνα παρέμβη να απαλλάξη τους νεώτερους ημών των πρεσβυτέρων. Θα ήτο απάνθρωπον να αναθέσωμεν και αυτήν την ευθύνην της λύσεως του προβλήματος εις τον Υψιστον» (!)
- Σε στρατιωτικούς της Λέσχης Αξιωματικών Καβάλας: «Θα αναμορφώσωμεν και τον καταστατικόν χάρτην της ανωτάτης παιδείας, διά να αντιμετωπίσωμεν τας λειτουργίας της περισσότερον προσηρμοσμένας προς τας ανάγκας της στιγμής, και πιστεύομεν ότι το ακαδημαϊκόν έτος 1969-1970 θα είναι έτος φωτός, εις τοιούτον σημείον, ώστε η προς τα οπίσω στροφή να φοβίση τον οιονδήποτε, διά να μη ομοιάσει προς τη γυναίκα του Λωτ που έστρεψε την κεφαλήν προς τα οπίσω και έγινε στήλη άλατος» (!)
Πέφτει ο πεζός από το άλογο;
- Προς τους βιομηχάνους να δραστηριοποιηθούν, όπως ένας ιππέας ιππεύει ένα άλογο, διότι «από το άλογον πέφτει ο καβαλάρης. Πεζός δεν έπεσε κανείς ποτέ από το άλογον» (!)
