(του Φίλιππου Συρίγου, Ελευθεροτυπία, 25/5/2010)
Ισχυρίζονται, λοιπόν, οι εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου ότι αυτή η κυριούλα, η Μαντέλη, που τους «έδωσε» κανονικά στην ανακρίτρια, λέει ψέματα.
Και νομίζουν ότι μπορεί να βρεθεί έστω κι ένας Ελληνας με κοινή λογική που θα τους πιστέψει!
Αμ εδώ δεν περνάει, πια, η γοητεία της «γαλανομάτας μάγισσας» προς τον ελληνικό λαό και θα περάσει η γοητεία του Αγγέλου, του Μπασιάκου, του Ρουσόπουλου και όλων των άλλων; Με τι προσόντα, ρε παιδιά...
Όπως, λοιπόν, η Αγγελική υποστηρίζει ότι δεν ήξερε τίποτα για τις φορολογικές υποθέσεις του «άγριου αρσενικού» συζύγου της, και για τα καθόλου ασήμαντα περιουσιακά στοιχεία που απέκτησε όταν τον παντρεύτηκε και εγκατέλειψε την 7η (αλλά και την 8η...) τέχνη και φυσικά δεν γίνεται πιστευτή, έτσι και οι ρασοτυλιγμένοι «ιερείς» της Ν.Δ. ισχυρίζονται ότι το Βατοπέδι έγινε χωρίς καμιά κεντρική καθοδήγηση. Εγινε, δηλαδή, από μόνο του, ή έστω με τη συνεργασία των καλογήρων του διαβόλου και της Μαντέλη! Και ολόκληρη κυβέρνηση, με υφυπουργούς, υπουργούς, γραμματείς και φαρισαίους, δεν πήρε είδηση! Πιάστηκε στα πράσα...
Γι' αυτό αναφέρθηκα προηγουμένως στην κοινή λογική. Διότι, σ' αυτήν ακριβώς παραπέμπει η κατάθεση της Μαντέλη. Δηλαδή στο ότι ο εξαιρετικά βραδυκίνητος κρατικός μηχανισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να προχωρήσει τόσο γρήγορα τη χρονοβόρα υπόθεση των ανταλλαγών, αν δεν υπήρχαν κάποιοι πολύ υψηλά ιστάμενοι, που πίεζαν, καθοδηγούσαν, «καθάριζαν», όπως λέει ο λαός.
Η εικόνα του Μπασιάκου, όπως βγαίνει μέσα από την κατάθεση της Μαντέλη, να κατουριέται επάνω του όταν έπαιρνε εντολές από το Μαξίμου, μου κάθεται πολύ νορμάλ. Γιατί, όπως προκύπτει, ο τύπος αυτός είχε εκχωρήσει το δοβλέτι του στην αδελφή του τη Μαρία, οπότε με ποιο σθένος, άραγε, θα μπορούσε να πει «όχι» στον Ρουσόπουλο ή τον Αγγέλου;
Να μην τρελαθούμε όμως. Γιατί φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε γι' αυτούς τους δύο και να θεωρούμε ότι αποτελούν οντότητες που, τάχα, μπορούν να αναλάβουν κατά 100% το βάρος των πράξεών τους. Και δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, έτσι.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας Ρουσόπουλος και κανένας Αγγέλου. Μόνο Καραμανλής υπάρχει και σ' αυτόν αντανακλούν απ' ευθείας όλες οι πράξεις τόσο στενών συνεργατών του, που ασκούσαν, μάλιστα, δοτή από τον ίδιο εξουσία. Χωρίς να μεταβάλλονται οι πολιτικές ευθύνες του από το αν ήξερε ή δεν ήξερε (και σε ποιο βαθμό) τι σκάρωσαν αυτοί οι δύο.
Γιατί ο λαός δεν ψήφισε ούτε τον Αγγέλου ούτε τον Ρουσόπουλο, που (πολιτικά) αποτελούν παιδιά του καραμανλικού σωλήνα. Τον Καραμανλή ψήφισε για πρωθυπουργό και από αυτόν απαιτεί, τώρα, εξηγήσεις. Κυρίως για να μάθει από ποιους πλανεύθηκε ο εκλεκτός του. Από τους διαβολοκαλόγερους ή από τους πιο στενούς του συνεργάτες;
Κι εδώ που τα λέμε, είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς ποιο είναι χειρότερο από τα δύο...
