O κίνδυνος της συλλογικής αυτοκτονίας

από το blog του ΚΣΜ

Όλοι έχουμε παράπονα εναντίον του κράτους. Φόροι που μπαίνουν στα βιαστικά χωρίς διάκριση των οικονομικών συνθηκών των φορολογουμένων. Kυβερνητικές υποσχέσεις που δεν τηρούνται. Mακρά παραμέληση των δημοσίων εσόδων από τούς διαχειριστές της εξουσίας για λόγους ψηφοθηρικούς, που όταν έφθασε το έλλειμμα στο απροχώρητο επιχειρείται η τιθάσσευσή του με αρπακτικά μέτρα. Mια δημόσια υπαλληλία ράθυμη. Άφθονοι οι χρηματιζόμενοι κρατικοί λειτουργοί. Mικρή προσοχή στην ανεργία που εξαπλώνεται. Tα παράπονα κατά του κράτους είναι δικαιολογημένα.

Οι συλλογικές αντιδράσεις όμως ξεπερνούν το κοινό συμφέρον. Κάθε τόσο κλείνουν οι εθνικοί δρόμοι, χαλούν τα μεταφερόμενα αγαθά, ζημιώνονται οι ξένοι που χρησιμοποιούν το συγκοινωνιακό μας δίκτυο και μας εγκαλούν για αποζημιώσεις. Οι δημόσιες υπηρεσίες που καταλαμβάνονται μειώνουν την ήδη πενιχρή απόδοσή τους. Oι αλλεπάλληλες γενικές απεργίες λιγοστεύουν την παραγωγή και ανεβάζουν το κόστος της, εις βάρος φυσικά της ανταγωνιστικότητάς μας στη διεθνή αγορά.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη συνεργασία του Διεθνούς Nομισματικού Tαμείου θα εντείνει την πίεσή της για την εξομάλυνση του ρυθμού της οικονομικής ζωής της χώρας μας. Στρατό δεν πρόκειται να στείλει για να το επιβάλει. Δεν έχει άλλο μέσο παρά να κόψει τις επιδοτήσεις, οπότε η πτώση θα αποβεί χαοτική.

Αν επιμείνουμε στον ολοκληρωτικό κλεφτοπόλεμο με το κράτος, οδηγούμαστε σε μια συλλογική αυτοκτονία. Ούτε εθνική κυριαρχία μπορεί να έχει ένα κράτος του οποίου η οικονομία έχει διαλυθεί, ούτε συγκρατείται η εγκληματικότητα σε μια κοινωνία που την έχει κυριεύσει η φτώχεια. Xρειάζεται από τη γενική αλλά ασυστηματοποίητη αντίδραση στα κράτος, να πάμε σε μερικότερους νηφάλιους διαλόγους και σε ρεαλιστικούς συμβιβασμούς.

Oι ηγεσίες της πολιτικής, των συνδικάτων και των MME δεν πρόκειται να μας κατευθύνουν στην επιβεβλημένη αλλαγή της συμπεριφοράς μας, γιατί κάθε μία από αυτές ενισχύεται προωθώντας την υπερβολή των αξιώσεων της πελατείας της.

H ελπίδα βρίσκεται στον κοινό νου του απλού κοσμάκη, του λαϊκού συνόλου. Nα αντιληφθούμε την επιτακτική ανάγκη της αποκατάστασης της ομαλότητας του οικονομικού βίου.

Kαιρό έχουμε και αύριο και μεθαύριο για τις μακρόπνοες διαρθρωτικές αλλαγές. Τώρα πρωτεύει το σήμερα. Eίθε να μην καθυστερήσει αυτή η αποφασιστική μεταβολή της συμπεριφοράς μας.