Peeling
της Ισμήνης
Τι να κάνω πια κι εγώ η κακομοίρα; Πώς να αντισταθώ στο κάλεσμα των σειρήνων; Ανοίγω κάθε λογής περιοδικό και φυλλάδιο που κυκλοφορεί και να σου φάτσα κάρτα, σου μοστράρουν τις καλλονές με άψογο σώμα και ακόμη πιο άψογο πρόσωπο. Όλα λάμπουν πάνω τους, ίχνος ρυτίδας και τσάκισης, εκείνο δε το μέτωπο σαν άγραφο χαρτί φαίνεται.
Εμ ... είναι να μην σκυλιάσω μετά; Τρέχω στον καθρέφτη, παίρνω και το μεγεθυντικό φακό, βάζω και τα γυαλιά και κάνω λεπτομερή εξέταση στο πρόσωπό μου. Αυτά που βλέπω με κάνουν να βλέπω εφιάλτες για 2 νύχτες. Οπότε αποφασίζω να λάβω δραστικά μέτρα, τα οποία δραστικά μέτρα σημαίνει εξαφάνιση των ρυτίδων. Μαζεύω γύρω μου στοίβα όλα τα περιοδικά περί ομορφιάς και το ρίχνω στη ανάγνωση.
Τίτλοι βαρύγδουποι: «Πώς να φαίνεστε 20 χρόνια νεώτερες!» Μπούρδες… «Κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της, ακόμα και οι γιαγιάδες!» Άντε να χαθείτε ....άκου γιαγιάδες… Πάμε παρακάτω: «Πώς να μειώσετε τις ρυτίδες και να λάμπει το πρόσωπό σας…» Αυτό καλό ακούγεται!
Ανάμεσα σε λίφτινγ, πίλινγ και μπότοξ, αποφάσισα να ξεκινήσω με το πιο οικονομικό απ’ αυτά, το πίλινγ. Είπαμε να σβήσουμε καμιά ρυτίδα, αλλά όχι να γίνω και σαν την Σάρον Στόουν εν μία νυκτί ! Άσε που δεν το σηκώνει και η τσέπη μου.
Κλείνω ραντεβού στο Νοσοκομείο Συγγρού στο ειδικό τμήμα πίλινγ. Πάω τη συγκεκριμένη ημέρα με εξετάζει ο αρμόδιος καθηγητής δερματολογίας και αφού αποφαίνεται ότι μπορώ να κάνω πίλινγ, μου δίνουν τις κατάλληλες οδηγίες και τις κρέμες που με σχολαστικότητα πρέπει να βάζω καθημερινώς. Μετά από 3 εβδομάδες νάμαι πάλι εκεί, έτοιμη να υποδεχθώ το 8ο θαύμα της ιατρικής και να ξαναγεννηθώ.
Τίτλοι βαρύγδουποι: «Πώς να φαίνεστε 20 χρόνια νεώτερες!» Μπούρδες… «Κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της, ακόμα και οι γιαγιάδες!» Άντε να χαθείτε ....άκου γιαγιάδες… Πάμε παρακάτω: «Πώς να μειώσετε τις ρυτίδες και να λάμπει το πρόσωπό σας…» Αυτό καλό ακούγεται!
Ανάμεσα σε λίφτινγ, πίλινγ και μπότοξ, αποφάσισα να ξεκινήσω με το πιο οικονομικό απ’ αυτά, το πίλινγ. Είπαμε να σβήσουμε καμιά ρυτίδα, αλλά όχι να γίνω και σαν την Σάρον Στόουν εν μία νυκτί ! Άσε που δεν το σηκώνει και η τσέπη μου.
Κλείνω ραντεβού στο Νοσοκομείο Συγγρού στο ειδικό τμήμα πίλινγ. Πάω τη συγκεκριμένη ημέρα με εξετάζει ο αρμόδιος καθηγητής δερματολογίας και αφού αποφαίνεται ότι μπορώ να κάνω πίλινγ, μου δίνουν τις κατάλληλες οδηγίες και τις κρέμες που με σχολαστικότητα πρέπει να βάζω καθημερινώς. Μετά από 3 εβδομάδες νάμαι πάλι εκεί, έτοιμη να υποδεχθώ το 8ο θαύμα της ιατρικής και να ξαναγεννηθώ.
Ξαπλωμένη στο κρεβάτι του πόνου, νοιώθω το πρόσωπό μου, τον λαιμό μου, το στέρνο και τα χέρια μου μα καίγονται από το ειδικό οξύ και μετά να πλένομαι με παγωμένο νερό για να φύγει το υγρό. Σκεπτόμενη ότι μπρός στα κάλλη τι είναι ο πόνος, τσιμουδιά εγώ! Αντιθέτως, όταν με ρωτούσαν αν καίγομαι καθόλου, απαντούσα ότι το διασκέδαζα…
Όταν τέλειωσε το μαρτύριο, με είδα στον καθρέφτη άσπρη σαν το φάντασμα της όπερας, αλλά και πάλι δεν είπα τίποτα, άλλωστε απόκριες ήταν οπότε, όποιος με έβλεπε γυρνώντας σπίτι μου, θα νόμιζε ότι είχα μασκαρευτεί!
Φεύγω με οδηγίες αυστηρές ως προς την εφαρμογή τους!
Γυρνάω λοιπόν σπίτι και περιμένω το θαύμα. Πέρασε 1 εβδομάδα και τίποτα ακόμα… Σημειωτέον δε ότι έπρεπε να είμαι κλεισμένη μέσα και να μην κυκλοφορώ δια την αποφυγή έκθεσης του γυμνού δέρματος στον ήλιο και στη σκόνη.
Τη δεύτερη εβδομάδα άρχισε να μαυρίζει το δέρμα μου σαν καμένο και σιγά σιγά να πέφτουν κομμάτια του, σαν τον σοβά τοίχου προπολεμικής κατοικίας. Πανικός …αργούσε η αποκατάσταση και νόμιζα ότι θα μείνω έτσι. Πού να ξεμυτίσω από το σπίτι, με το δέρμα να ξεφλουδίζει και να κρέμεται; Σκέτη αποδόμηση ήμουνα. Παπαπα ... απαγορευόταν δε να τραβήξω τα κομμάτια γιατί θα έμενε σημάδι μετά.
Και άντε να περάσουν τόσες ημέρες απραξίας, αμάν … αλλά το φιλοσόφησα και έκανα τακτοποίηση σε όλα μου τα ντουλάπια και εκκαθάριση στα πατάρια. Έβγαλα το άχτι μου, το τι πέταξα δεν λέγεται. Το ευχαριστήθηκα κιόλας.
Την 3η εβδομάδα άρχισαν επιτέλους να φαίνονται τα αποτελέσματα και μετά από 2 μήνες η μεγαλύτερη ικανοποίησή μου ήταν, όταν βρέθηκα σε μια συγκέντρωση φιλενάδων, που μου είπαν «τι έχεις κάνει στο πρόσωπό σου και λάμπει έτσι;»
Όχι σιγά που θα σας πω ... μειδίασα κρυφά και σκέφθηκα «μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος!»
Όταν τέλειωσε το μαρτύριο, με είδα στον καθρέφτη άσπρη σαν το φάντασμα της όπερας, αλλά και πάλι δεν είπα τίποτα, άλλωστε απόκριες ήταν οπότε, όποιος με έβλεπε γυρνώντας σπίτι μου, θα νόμιζε ότι είχα μασκαρευτεί!
Φεύγω με οδηγίες αυστηρές ως προς την εφαρμογή τους!
Γυρνάω λοιπόν σπίτι και περιμένω το θαύμα. Πέρασε 1 εβδομάδα και τίποτα ακόμα… Σημειωτέον δε ότι έπρεπε να είμαι κλεισμένη μέσα και να μην κυκλοφορώ δια την αποφυγή έκθεσης του γυμνού δέρματος στον ήλιο και στη σκόνη.
Τη δεύτερη εβδομάδα άρχισε να μαυρίζει το δέρμα μου σαν καμένο και σιγά σιγά να πέφτουν κομμάτια του, σαν τον σοβά τοίχου προπολεμικής κατοικίας. Πανικός …αργούσε η αποκατάσταση και νόμιζα ότι θα μείνω έτσι. Πού να ξεμυτίσω από το σπίτι, με το δέρμα να ξεφλουδίζει και να κρέμεται; Σκέτη αποδόμηση ήμουνα. Παπαπα ... απαγορευόταν δε να τραβήξω τα κομμάτια γιατί θα έμενε σημάδι μετά.
Και άντε να περάσουν τόσες ημέρες απραξίας, αμάν … αλλά το φιλοσόφησα και έκανα τακτοποίηση σε όλα μου τα ντουλάπια και εκκαθάριση στα πατάρια. Έβγαλα το άχτι μου, το τι πέταξα δεν λέγεται. Το ευχαριστήθηκα κιόλας.
Την 3η εβδομάδα άρχισαν επιτέλους να φαίνονται τα αποτελέσματα και μετά από 2 μήνες η μεγαλύτερη ικανοποίησή μου ήταν, όταν βρέθηκα σε μια συγκέντρωση φιλενάδων, που μου είπαν «τι έχεις κάνει στο πρόσωπό σου και λάμπει έτσι;»
Όχι σιγά που θα σας πω ... μειδίασα κρυφά και σκέφθηκα «μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος!»
