-του Τάκη Μίχα, Protagon.gr, 27/5/2011
Βρέθηκα πρόσφατα για μερικές εβδομάδες σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης και είχα την δυνατότητα μιλώντας με διαφορετικό κόσμο και παρακολουθώντας τα τοπικά ΜΜΕ να διαμορφώσω μια αντίληψη για την εικόνα που επικρατεί για την χώρα μας. Εν συντομία η εικόνα είναι ίσως η πιο αρνητική που υπήρξε ποτέ για την Ελλάδα. Χειρότερη ακόμα και από την εικόνα της Ελλάδας επί xούντας, Διότι τότε μπορούσε κανείς τουλάχιστον να υποστηρίξει ότι η χούντα δεν εκπροσωπούσε την Ελλάδα αλλά ασκούσε την εξουσία δια της βίας. Ενώ σήμερα η εικόνα αφορά όλη την Ελλάδα.
Οι λόγοι για την αρνητική εικόνα της χώρας είναι κυρίως τρεις: Ο πρώτος αφορά το γεγονός ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις συνεχώς ψεύδονται. Ψευδή στοιχεία έδινε η κυβέρνηση Σημίτη για να γίνουμε μέλη της ΟΝΕ, ψευδή στοιχεία έδινε η κυβέρνηση Καραμανλή σχετικά με το μέγεθος του ελλείμματος και τέλος ψέματα έλεγε η σημερινή κυβέρνηση σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που θα έκανε. Αυτή η συνεχής ψευδολογία έχει πλέον ως αποτέλεσμα ότι κανείς με σώας τας φρένας δεν λαμβάνει σοβαρά υπ όψη τις διαβεβαιώσεις των Ελλήνων ιθυνόντων.
Ο δεύτερος λόγος αφορά τη φύση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας: Σύμφωνα πάντοτε με την εικόνα που επικρατεί, τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι απόρροια έκτακτων αναγκών -όπως ενός λοιμού- που αντιμετωπίζουν περιοδικά χώρες της π.χ. της Αφρικής, αλλά ενός αλόγιστου δανεισμού με τις πλάτες της Γερμανίας που είχε ως στόχο να ικανοποιήσει τις ανάγκες του πολιτειοκρατικού και διεφθαρμένου ελληνικού συστήματος.
Ο τρίτος λόγος για την αρνητική εικόνα αφορά την έλλειψη βούλησης για μεταρρυθμίσεις της σημερινής κυβέρνησης. Αρχίζει πλέον να γίνεται απολύτως κατανοητό ότι το πρωταρχικό μέλημα της κυβέρνησης (και ίσως και των άλλων κομμάτων) δεν είναι η έξοδος από την κρίση αλλά η διάσωση του πελατειοκρατικου συστήματος κάτι που ασφαλώς προϋποθέτει την έντονη παρουσία του κράτους στην οικονομία. Αυτό άλλωστε εξηγεί το γεγονός ότι τόσο καιρό τώρα δεν έχει γίνει καμιά αποκρατικοποίηση και δεν έχει απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος.
Όταν σε χώρες όπως η Ανατολική Γερμανία έγιναν 1000 αποκρατικοποιήσεις σε ένα έτος και στην Τσεχία πάνω από 2000 στο ίδιο χρονικό διάστημα, τότε είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι σε μια περίοδο δυο ετών δεν έγινε ούτε μία(!!) αποκρατικοποίηση στην Ελλάδα. Και όπως αναφέραμε παραπάνω αυτή η αντίληψη επικρατεί έντονα και στις «αδελφές» χώρες του Νότου. Στην συνάντηση της 6ης Μαΐου στο Λουξεμβούργο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της IHT, η πιο έντονη κριτική για την έλλειψη μεταρρυθμιστικής βούλησης από την ελληνική κυβέρνηση ασκήθηκε από τις χώρες του Νότου και κυρίως την Ισπανία και την Ιταλία.
Όταν σε χώρες όπως η Ανατολική Γερμανία έγιναν 1000 αποκρατικοποιήσεις σε ένα έτος και στην Τσεχία πάνω από 2000 στο ίδιο χρονικό διάστημα, τότε είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι σε μια περίοδο δυο ετών δεν έγινε ούτε μία(!!) αποκρατικοποίηση στην Ελλάδα. Και όπως αναφέραμε παραπάνω αυτή η αντίληψη επικρατεί έντονα και στις «αδελφές» χώρες του Νότου. Στην συνάντηση της 6ης Μαΐου στο Λουξεμβούργο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της IHT, η πιο έντονη κριτική για την έλλειψη μεταρρυθμιστικής βούλησης από την ελληνική κυβέρνηση ασκήθηκε από τις χώρες του Νότου και κυρίως την Ισπανία και την Ιταλία.
Για να συμπληρώσω την εικόνα, άλλη μια εμπειρία: Δύο φίλοι μου, καθηγητές του Πολυτεχνείου, βρέθηκαν με τις συζύγους τους στη Γερμανία και την Αυστρία. Σε ένα εξοχικό ζαχαροπλαστείο που κάθισαν και παράγγειλαν καφέδες, τους ρώτησε η γκαρσόνα από πού είναι! Αυτοί απάντησαν "από την Ελλάδα". Και λέει η γκαρσόνα: "Αααα, θα είσαστε πολύ φτωχοί εσείς..." Στη συνέχεια τους παρακολουθούσε από μακριά, μάλλον μήπως φύγουν χωρίς να πληρώσουν! Στο υπόλοιπο ταξίδι τους δεν ξαναείπαν πουθενά ότι έρχονται από Ελλάδα, έλεγαν "Σαν Μαρίνο" και τέτοιες χώρες, για τις οποίες ελάχιστοι ξέρουν πού βρίσκονται και ποια γλώσσα μιλάνε!
