Διαχρονική οπισθοδρομικότητα
Ανήμερα της Αγίας Βαρβάρας ο πατέρας Μάξιμος Βαρβάρης μου χάλασε το μεσημέρι με τον αντίχριστό του, γιατί δικός του είναι, δεν του τον παίρνει κανείς, άλλωστε δεν παίρνεται.
Ο αντίχριστός του. Τι ωραία φυσιογνωμία ο πατήρ, Ρασπουτινοφέρνει. Ένα ψαλιδάκι δεν έχει να σουλουπώσει λίγο την σκούπα -παύλα- γενειάδα του; Σκιάζομαι. Δεν θα σταθώ στα όσα τον κατηγορούν, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον μπαλέτο και ’γω είμαι πολύ μεγάλος για μπαλέτο. Αυτά με τα μοναστήρια ας τα βρει η Δικαιοσύνη αν υπάρχει. Αλλά πόσο ν’ αντέξεις την εμμονή ενός ανθρώπου με τον αντίχριστο μόνο και μόνο για να πουλάει το βιβλίο του. Δηλαδή αν είχε γράψει ένα βιβλίο για τον Τζιμ Μόρισον θα έβγαινε να πει ότι το 2014 θα επιστρέψει ο Μόρισον και θα φύγουν οι υπόλοιποι Doors;
Ο άνθρωπος έχει ξεφύγει, έχει μάθει απ’ έξω την Αποκάλυψη του Ιωάννου και την βάφτισε δική του προφητεία. Μιλάει για τον αντίχριστο σα να πίνει καφέ κάθε μέρα μαζί του. Γκραν γκικόλ. Θα βγουν θηρία να μας φάνε, σκουλήκια να μας ρουφήξουν το αίμα, λιμός, καταποντισμός, χθες έτσι όπως μιλούσε πέρασε απ’ το μυαλό μου ότι κάπως έτσι θα είναι ο αντίχριστος. Σαν τον πατέρα Μάξιμο.
Δεν σας κρύβω αγόρασα το βιβλίο του. Για το αρχείο μου, ο εξαρχειωμένος. Να το διαβάσετε να πέσετε στο πάτωμα από τα γέλια. Η τόσο αυστηρή Εκκλησία, πώς του επιτρέπει να φορά ράσο; Θα μου πείτε, εδώ του επέτρεψε πριν μερικά χρόνια να δώσει παπαδόσκαρ σε καλλιτέχνες στο ναό «Αστέρια» της Γλυφάδας. Να το ξεχάσω; Ετρεχε με το μαύρο το ριχτό να δίνει πλακέτες στα λαμέ και τις καούκες. Εργο Θεού! Φανερώθηκε ο Θεός και του είπε «βράβευσε τον Βενετσάνο». Στην τύχη αναφέρω τον συμπαθή κονφερασιέ. Μπορεί και να τον βράβευσε. Αύριο μπορεί να δώσε και βραβεία αντίχριστου. Αρκεί να τα καλύψει με την κάμερα η Δρούζα.
(ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΥΡΙΟΧΟΣ, Αδέσμευτος Τύπος)
