Για τη μητέρα

της Ισμήνης

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα!

-«Γνωρίζω πολύ καλά πως την αγαπάς» μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με!
-«Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο»
-«Μα εγώ εσένα αγαπώ», της είπα έντονα.
-«Tο ξέρω, αλλά εξίσου αγαπάς και εκείνη».

Η άλλη γυναίκα , με την οποία η γυναίκα μου ήθελε να βγω, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών, η απόσταση, με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που! Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα σε δείπνο και μετά σε κινηματογράφο.

-«Tι συμβαίνει είσαι καλά;» με ρώτησε.

Η μητέρα, όπως όλοι σχεδόν οι ηλικιωμένοι, είναι από τους ανθρώπους που εκλάμβανε ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

-«Nόμιζα πως θα είναι καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί», της απάντησα «οι δυο μας μόνοι, τι λες;» Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε:

-«Θα το ήθελα πολύ!»

Εκείνη τη Παρασκευή καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουνα περίεργα. Ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού και σκεφτόμουνα πως τα έφερε η ζωή. Όταν έφθασα σπίτι της παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη.

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπο της χαμογελούσε και ακτινοβολούσε φως , όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

-«Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με τον γιο μου και όλες συγκινήθηκαν», μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητο μου, «δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδινή μας έξοδο».

Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν η πρώτη κυρία της χώρας. Μόλις καθίσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που έπιαναν τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες. Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μητέρα μου καθόταν απέναντι στην άλλη πλευρά του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

-«Εγώ ήμουνα αυτή που σου διάβαζα τον κατάλογο όταν ήσουνα μικρός, θυμάσαι;
-«Ήρθε η ώρα λοιπόν να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη» της απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του δείπνου είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά πως περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα. Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε τη ταινία στον κινηματογράφο.

-«Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά , αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση» μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι.

Τη φίλησα , την αγκάλιασα.

-«Πως πήγε το ραντεβού;» Θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα σπίτι εκείνο το βράδυ.
-«Πολύ όμορφα, σ’ ευχαριστώ. Περισσότερο κι από ότι περίμενα» της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου «έφυγε»από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα , δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα. Λίγο καιρό μετά έλαβα ένα φάκελο από το εστιατόριο που είχαμε δειπνήσει η μητέρα κι εγώ.

Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε: το δείπνο είναι προπληρωμένο, ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για 2 άτομα , για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να αισθανθείς τι σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!

Εκείνη τι στιγμή συνειδητοποίησα τι σημαίνει του να έχεις πει εγκαίρως ΣΕ ΑΓΑΠΩ. Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους άξιζε. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου . Αφιέρωσε χρόνο σε αυτούς που αγαπάς γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου, απόλαυσέ την κάθε στιγμή!
Εάν δεν ζει – να τη θυμάσαι!
Εάν έχεις μητέρα – να τη χαίρεσαι!