Εις μνήμην

...
Στην Πανσπουδαστική Συνδιάσκεψη με θέμα την Παιδεία, που έγινε το 1958 στη Θεσσαλονίκη με συμμετοχή και ξένων φοιτητικών οργανώσεων, ένας φοιτητής από την Αθήνα έκλεψε την παράσταση.

Μιλούσε ο Γάλλος εκπρόσωπος, μετέφραζε αυτός· μιλούσε ο Βρετανός, πάλι αυτός· μιλούσε ο Ιταλός, πάλι μετέφραζε αυτός. Ηταν ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Στη συνέχεια πήρε ο ίδιος το λόγο, για να υποστηρίξει με επιχειρήματα ότι η άγνοια προκαλεί φόβο, ενώ η γνώση τον διαλύει και απελευθερώνει. Οταν τελείωνε την ομιλία του, ακούστηκε ψηλά από τα τελευταία έδρανα του αμφιθεάτρου ένα ζωηρό χειροκρότημα. Γυρίσαμε όλοι και είδαμε με έκπληξη τον πρύτανη Ιωάννη Κακριδή να χειροκροτεί όρθιος. Κατέβηκε, πλησίασε στο βήμα και ζήτησε τον λόγο για να πει με συγκίνηση: «Σας ζητώ συγγνώμη για την άρνησή μου να παρακολουθήσω τη Συνδιάσκεψή σας. Εκανα λάθος. Παρακολούθησα τον τελευταίο ομιλητή και διαπίστωσα ότι γίνεται συζήτηση υψηλού επιπέδου (...)».

Οι οργανωτές της Συνδιάσκεψης είχαν επισκεφθεί τον Κακριδή και του ζήτησαν να παραστεί. Τους αντιμετώπισε με επιφύλαξη, ρωτώντας μάλλον ειρωνικά: «Εσείς θα λύσετε τα προβλήματα της Παιδείας;».

Το φοιτητικό κίνημα με τον λόγο του Μιχ. Παπαγιαννάκη κέρδισε τον κορυφαίο δάσκαλο Ιωάννη Κακριδή.

(Βίκτωρ Νέττας, Ελευθεροτυπία, 28/5/2009)