(του Δημ. Δανίκα, ΤΑ ΝΕΑ, 22/8/2009)
Ποιό ήταν το μυστικό της επιτυχίας της «Ακαδημίας Πλάτωνος»; «Η τέλεια συνεργασία», λέει ο Φίλιππος Τσίτος. «Η ιδέα ήταν του Νίκου Κυπουργού. Μια μέρα, μου είπε να κάνω ταινία με θέμα έναν Έλληνα ρατσιστή που έντρομος ανακαλύπτει πως είναι Τούρκος. Εξαιρετικό. Το τροποποιήσαμε και έτσι ο ήρωας έγινε Αλβανός. Ο Τούρκος για τον Έλληνα είναι περισσότερο οικείος. Ο Αλβανός είναι εχθρός».
Αν διαβάσεις το δίτομο έργο του Τζορτζ Φίνλεϊ για την Ελληνική Επανάσταση, θα σου φύγει το τσερβέλο. Πάνω από τους μισούς είμαστε αλβανόσποροι...
Το ξέρω. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα από τη Λαμία και πάνω όλοι σχεδόν μιλούσαν αλβανικά. Η συνταγή λοιπόν είναι η συνεργασία. Το εξαιρετικό σενάριο του Αλέξη Καρδαρά, η παραγωγή του Κωνσταντίνου Μοριάρτη και η ερμηνεία του Αντώνη Καφετζόπουλου.
Φαινόμενο ο Αντώνης. Από κοντά και η Τιτίκα Σαριγκούλη που υποδύεται τη μάνα.
Ο Καφετζόπουλος υποδύεται έναν ψιλικατζή που κοπανάει μύγες, έχει φορτωθεί τη μάνα του και τον έχει εγκαταλείψει η γυναίκα του. Αντί να συνειδητοποιήσει την κατάντια του, όλη μέρα μαζί με τρεις άλλους ομοίους του κάθεται αραχτός και σχολιάζει τους Αλβανούς. Όταν λοιπόν μια μέρα μαθαίνει πως μπορεί να είναι Αλβανός, τούρχεται ο ουρανός σφοντύλι. Και οι τρεις ηθοποιοί (Γ. Σουξές, Κ. Κορωναίος, Π. Σταματάκης) έδωσαν ψυχή στους ρόλους τους. Ο τρίτος, ο Σταματάκης, είναι εργολάβος από τη Σέριφο.
