...
Η καναδέζικη Band Sons of Maxwell που ειδικεύεται σε μουσική country παρουσίασε ένα νέο τραγουδάκι, μάλλον ασήμαντο από μουσικολογικής πλευράς, όμως οι στίχοι περιέχουν φωτιά: «United breaks guitars … You broke it you should fix it, you're liable just admit it, I should have flown with someone else …», τραγουδάει ο καλλίφωνος της παρέας Dave Carroll. Και United είναι η αμερικάνικη αεροπορική εταιρία United Airlines, της οποίας οι μεταφορείς έσπασαν από απροσεξία τις κιθάρες των μουσικών και, επιπλέον, η εταιρία αδιαφόρησε στις καταγγελίες και στα αιτήματά τους για αποζημίωση.
Σε μια πτήση στις αρχές του έτους 2008 από την καναδέζικη πόλη Halifax στο Σικάγο, άρχισε μια επιβάτης του αεροπλάνου να φωνάζει, κοιτάζοντας από το παράθυρο: «Καλέ αυτοί πετάνε τις κιθάρες…» τα μέλη της band που ταξίδευαν έτρεξαν στα παράθυρα του αεροπλάνου να δουν τι συμβαίνει και πράγματι: οι μεταφορείς πέταγαν τις κιθάρες της ορχήστρας με τέτοιο τρόπο, ώστε σίγουρα θα είχαν υποστεί ζημιά τα μουσικά όργανα.
Οι διαμαρτυρίες των μουσικών στις συνοδούς και η παράκληση να επέμβουν για να μην συνεχιστεί η καταστροφή, δεν απέδωσε. Όταν αργότερα οι μουσικοί ζήτησαν αποζημίωση για την καταστροφή μιας κιθάρας αξίας 3.500 δολαρίων, η εταιρία αδιαφόρησε και παρέπεμψε σε μακρόσυρτες νομικές διαδικασίες.
Δεν έμενε πλέον τίποτα άλλο στους μουσικούς, παρά να εκδικηθούν την εταιρία με τα δικά τους μέσα, τη μουσική. Το βίντεο που ανέβασαν προ ημερών στο Youtube και καταγγέλλουν την United Airlines, έχει παιχτεί ήδη πάνω από 2 εκατομμ. φορές και η αεροπορική εταιρία σίγουρα θα έχει μετανιώσει πικρά που δεν αντικατέστησε τη σπασμένη κιθάρα με 2-3 ακόμα καλύτερες.
Όλα αυτά τα διαβάζω και τα γράφω εγώ με πόνο ψυχής, γιατί είμαι ομοιοπαθής με τους μουσικούς, αν και σε μικρότερη κλίμακα! Είχα ορκιστεί δημόσια από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ότι δεν θα ξαναπετάξω με την Ολυμπιακή Αεροπορία… θα εξηγήσω κάποια άλλη φορά το λόγο! Έλα όμως που περί το έτος 2002 (βαριέμαι τώρα να ψάξω την αλληλογραφία) χρειάστηκε να πετάξω με αυτή την εταιρία… Η πτήση κλείστηκε βραχυπρόθεσμα, όλες οι άλλες εταιρίες είχαν ξεπουλήσει και μόνο η Ολυμπιακή είχε πολλές άδειες θέσεις.
Πηγαίνω λοιπόν στο αεροδρόμιο, παραδίδω τα μπαγκάζια και κάθομαι στην αναμονή. Να σημειώσω ότι είχαν ήδη εντατικοποιηθεί τότε οι έλεγχοι, μετά την εγκληματική επίθεση των θεόπληκτων Ταλιμπανών στην Ν.Υ. και δεν επιτρέπονταν πάνω από μία χειραποσκευές στην καμπίνα. Εγώ πήγαινα όμως σε μια πόλη της κεντρικής Ευρώπης για να φωτογραφήσω τεχνικές εγκαταστάσεις και παλιές συσκευές (Ιστορία της Τεχνολογίας), έπρεπε λοιπόν να πάρω μαζί μου ολόκληρο βαλιτσάκι με τα φωτογραφικά, μηχανές, τρίποδο, φακούς κτλ. κτλ. Επειδή είχα μαζί μου και το τσαντάκι με ταυτότητες, χρήματα και άλλα πολύτιμα είδη, σκέφτηκα να βάλω τα φωτογραφικά στη βαλίτσα και να κρατήσω τα πιο προσωπικά είδη στο χέρι.
Η πτήση είχε καθυστέρηση τρεις ώρες, επειδή το αεροπλάνο που θα ερχόταν από κάπου αλλού, έπαθε βλάβη. Όλο αυτό το τρίωρο, οι αποσκευές βρίσκονταν σε κάποιο καρότσι, έτοιμες προς φόρτωση.
Φτάνω στη Φραγκφούρτη και βλέπω ήδη στην ταινία που περιφέρονταν οι βαλίτσες ότι στη δική μου εξείχε ένα κομμάτι από κάποιο μανίκι. Είχε ανοιχτεί η βαλίτσα και, στο κλείσιμο, πιάστηκε το ρούχο και εξείχε. Κάνω επιτόπιο έλεγχο και βλέπω ότι όλα ήταν τακτοποιημένα, αλλά μόνο έλειπε το βαλιτσάκι με τα φωτογραφικά. Τζίφος το ταξίδι, φυσικά, αφού για φωτογράφηση πήγαινα…
Πηγαίνω στην τοπική Αστυνομία και ζητάω να καταγραφεί το περιστατικό! Ήξερα βέβαια ότι δεν μπορεί να έγινε κάτι τέτοιο μετά την προσγείωση του αεροπλάνου, αφού τα χρονικά διαστήματα ήταν ελάχιστα - όταν πήγα στην ταινία παραλαβής είχαν φτάσει ήδη οι αποσκευές. Δήλωσα όμως στην κατάθεση ότι δεν γνωρίζω αν η διάρρηξη της βαλίτσας και κλοπή των φωτογραφικών υλικών είχε γίνει στη Φραγκφούρτη ή στο «σύγχρονο και ασφαλές αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος», όπως το διαφήμιζαν τότε. Αλλιώς δεν θα δέχονταν την καταγγελία μου στη Φραγκφούρτη και στην Αθήνα δεν θα υπήρχε η «πίεση» του γερμανικού εγγράφου, παράλληλα με τη δική μου καταγγελία που θα έκανα με την επιστροφή.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, διαβάζω στις εφημερίδες ότι συνελήφθησαν τα μέλη από 2 συμμορίες που έκλεβαν βαλίτσες στο αεροδρόμιο. Υποβάλλω αμέσως έγγραφη καταγγελία και δηλώνω ότι τα φωτογραφικά είδη από την τάδε πτήση της Ολυμπιακής είναι δικά μου. Μου απαντάει η Αστυνομία, για τη συγκεκριμένη πτήση έχουμε ήδη πολλές καταγγελία για κλοπές αποσκευών, αλλά οι 2 συμμορίες που εξαρθρώθηκαν, έκλεβαν βαλίστες σε άλλες πτήσεις… Γινόταν της μουρλής δηλαδή, όποιος ήθελε έκλεβε!
Ξαναγράφω στην Αστυνομία και σημειώνω ότι, δεν είναι δυνατόν 3-4 αλιτήριοι αχθοφόροι να έκλεβαν ανεξέλεγκτοι, αφού υπάρχουν κάμερες παρακολούθησης σε όλο το αερδοδρόμιο. Και δεν είναι δυνατόν να έχουν ανοίξει 120-130 βαλίτσες, μήπως και βρουν τίποτα… Πρέπει οι ελεγκτές στα μηχανήματα που «κοιτάνε» το περιεχόμενο κάθε βαλίτσας (πέρναγαν ήδη όλες οι αποσκευές από ακτίνες) να συμμετείχαν. Και αυτοί οι ελεγκτές ήταν Αστυνομικοί! Σιγά το νέο, θα σκέφτηκαν οι παραλήπτες της επιστολής μου!
Απευθύνθηκα στην Ολυμπιακή για να αποζημιώσει την κλοπή του εξοπλισμού. Η οποία Ολυμπιακή φόρεσε, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, το μανδύα του νομομαθούς και σε ένα έγγραφο 2-3 σελίδων με παραπομπές σε νόμους και κανονισμούς, μου έγραψε να την αφήσω ήσυχη. Ό,τι έγινε περίπου και με τους μουσικούς και τις κιθάρες τους. Ξαναγράφω με υβριστικό ύφος, οπότε μου προτείνουν να με αποζημιώσουν με το βάρος των κλεμμένων αντικειμένων: ένας φακός που κοστίζει 35Ο ευρώ, έχει βάρος 6Ο γραμμάρια, άρα παίρνεις 5 ευρώ αποζημίωση… τέτοια πράγματα.
Μετά από 1-2 μήνες περίπου διαβάζω πάλι στις εφημερίδες ότι εξαρθρώθηκε σπείρα που έκλεβε βαλίτσες στο «σύγχρονο και ασφαλές αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος». Ξαναγράφω στην Αστυνομία για να τους υπενθυμίσω ότι περιμένω κάτι κλεμμένα. Μου απαντάνε πάλι ότι η συγκεκριμένη σπείρα δεν έκλεβε στην πτήση που ήμουν εγώ, αλλά σε άλλη πτήση… Φαντάζεστε πόσες σπείρες έκλεβαν ταυτόχρονα και δεν εξαρθρώθηκαν ποτέ. Άμα πάτε στο γιουσουρούμ, θα βρείτε σίγουρα εκεί όλα τα πράγματά σας που έχουν κλαπεί - σε πολύ καλή τιμή!
Έκτοτε δεν πιάσανε κανένα κλέφτη πλέον! Υποθέτω ότι θα δεν έγιναν πια κλοπές, αλλιώς θα τους είχαν συλλάβει, έτσι;
Βλέποντας τώρα τι έπαθαν οι μουσικοί της ορχήστρας, σκέφτομαι τι καλά που θα ήταν να τραγουδάω κι εγώ ή να παίξω σε θέατρο ένα έργο για τη συστηματική ληστεία στο «σύγχρονο και ασφαλές αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος».
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Σε μια πτήση στις αρχές του έτους 2008 από την καναδέζικη πόλη Halifax στο Σικάγο, άρχισε μια επιβάτης του αεροπλάνου να φωνάζει, κοιτάζοντας από το παράθυρο: «Καλέ αυτοί πετάνε τις κιθάρες…» τα μέλη της band που ταξίδευαν έτρεξαν στα παράθυρα του αεροπλάνου να δουν τι συμβαίνει και πράγματι: οι μεταφορείς πέταγαν τις κιθάρες της ορχήστρας με τέτοιο τρόπο, ώστε σίγουρα θα είχαν υποστεί ζημιά τα μουσικά όργανα.
Οι διαμαρτυρίες των μουσικών στις συνοδούς και η παράκληση να επέμβουν για να μην συνεχιστεί η καταστροφή, δεν απέδωσε. Όταν αργότερα οι μουσικοί ζήτησαν αποζημίωση για την καταστροφή μιας κιθάρας αξίας 3.500 δολαρίων, η εταιρία αδιαφόρησε και παρέπεμψε σε μακρόσυρτες νομικές διαδικασίες.
Δεν έμενε πλέον τίποτα άλλο στους μουσικούς, παρά να εκδικηθούν την εταιρία με τα δικά τους μέσα, τη μουσική. Το βίντεο που ανέβασαν προ ημερών στο Youtube και καταγγέλλουν την United Airlines, έχει παιχτεί ήδη πάνω από 2 εκατομμ. φορές και η αεροπορική εταιρία σίγουρα θα έχει μετανιώσει πικρά που δεν αντικατέστησε τη σπασμένη κιθάρα με 2-3 ακόμα καλύτερες.
Όλα αυτά τα διαβάζω και τα γράφω εγώ με πόνο ψυχής, γιατί είμαι ομοιοπαθής με τους μουσικούς, αν και σε μικρότερη κλίμακα! Είχα ορκιστεί δημόσια από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ότι δεν θα ξαναπετάξω με την Ολυμπιακή Αεροπορία… θα εξηγήσω κάποια άλλη φορά το λόγο! Έλα όμως που περί το έτος 2002 (βαριέμαι τώρα να ψάξω την αλληλογραφία) χρειάστηκε να πετάξω με αυτή την εταιρία… Η πτήση κλείστηκε βραχυπρόθεσμα, όλες οι άλλες εταιρίες είχαν ξεπουλήσει και μόνο η Ολυμπιακή είχε πολλές άδειες θέσεις.
Πηγαίνω λοιπόν στο αεροδρόμιο, παραδίδω τα μπαγκάζια και κάθομαι στην αναμονή. Να σημειώσω ότι είχαν ήδη εντατικοποιηθεί τότε οι έλεγχοι, μετά την εγκληματική επίθεση των θεόπληκτων Ταλιμπανών στην Ν.Υ. και δεν επιτρέπονταν πάνω από μία χειραποσκευές στην καμπίνα. Εγώ πήγαινα όμως σε μια πόλη της κεντρικής Ευρώπης για να φωτογραφήσω τεχνικές εγκαταστάσεις και παλιές συσκευές (Ιστορία της Τεχνολογίας), έπρεπε λοιπόν να πάρω μαζί μου ολόκληρο βαλιτσάκι με τα φωτογραφικά, μηχανές, τρίποδο, φακούς κτλ. κτλ. Επειδή είχα μαζί μου και το τσαντάκι με ταυτότητες, χρήματα και άλλα πολύτιμα είδη, σκέφτηκα να βάλω τα φωτογραφικά στη βαλίτσα και να κρατήσω τα πιο προσωπικά είδη στο χέρι.
Η πτήση είχε καθυστέρηση τρεις ώρες, επειδή το αεροπλάνο που θα ερχόταν από κάπου αλλού, έπαθε βλάβη. Όλο αυτό το τρίωρο, οι αποσκευές βρίσκονταν σε κάποιο καρότσι, έτοιμες προς φόρτωση.
Φτάνω στη Φραγκφούρτη και βλέπω ήδη στην ταινία που περιφέρονταν οι βαλίτσες ότι στη δική μου εξείχε ένα κομμάτι από κάποιο μανίκι. Είχε ανοιχτεί η βαλίτσα και, στο κλείσιμο, πιάστηκε το ρούχο και εξείχε. Κάνω επιτόπιο έλεγχο και βλέπω ότι όλα ήταν τακτοποιημένα, αλλά μόνο έλειπε το βαλιτσάκι με τα φωτογραφικά. Τζίφος το ταξίδι, φυσικά, αφού για φωτογράφηση πήγαινα…
Πηγαίνω στην τοπική Αστυνομία και ζητάω να καταγραφεί το περιστατικό! Ήξερα βέβαια ότι δεν μπορεί να έγινε κάτι τέτοιο μετά την προσγείωση του αεροπλάνου, αφού τα χρονικά διαστήματα ήταν ελάχιστα - όταν πήγα στην ταινία παραλαβής είχαν φτάσει ήδη οι αποσκευές. Δήλωσα όμως στην κατάθεση ότι δεν γνωρίζω αν η διάρρηξη της βαλίτσας και κλοπή των φωτογραφικών υλικών είχε γίνει στη Φραγκφούρτη ή στο «σύγχρονο και ασφαλές αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος», όπως το διαφήμιζαν τότε. Αλλιώς δεν θα δέχονταν την καταγγελία μου στη Φραγκφούρτη και στην Αθήνα δεν θα υπήρχε η «πίεση» του γερμανικού εγγράφου, παράλληλα με τη δική μου καταγγελία που θα έκανα με την επιστροφή.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, διαβάζω στις εφημερίδες ότι συνελήφθησαν τα μέλη από 2 συμμορίες που έκλεβαν βαλίτσες στο αεροδρόμιο. Υποβάλλω αμέσως έγγραφη καταγγελία και δηλώνω ότι τα φωτογραφικά είδη από την τάδε πτήση της Ολυμπιακής είναι δικά μου. Μου απαντάει η Αστυνομία, για τη συγκεκριμένη πτήση έχουμε ήδη πολλές καταγγελία για κλοπές αποσκευών, αλλά οι 2 συμμορίες που εξαρθρώθηκαν, έκλεβαν βαλίστες σε άλλες πτήσεις… Γινόταν της μουρλής δηλαδή, όποιος ήθελε έκλεβε!
Ξαναγράφω στην Αστυνομία και σημειώνω ότι, δεν είναι δυνατόν 3-4 αλιτήριοι αχθοφόροι να έκλεβαν ανεξέλεγκτοι, αφού υπάρχουν κάμερες παρακολούθησης σε όλο το αερδοδρόμιο. Και δεν είναι δυνατόν να έχουν ανοίξει 120-130 βαλίτσες, μήπως και βρουν τίποτα… Πρέπει οι ελεγκτές στα μηχανήματα που «κοιτάνε» το περιεχόμενο κάθε βαλίτσας (πέρναγαν ήδη όλες οι αποσκευές από ακτίνες) να συμμετείχαν. Και αυτοί οι ελεγκτές ήταν Αστυνομικοί! Σιγά το νέο, θα σκέφτηκαν οι παραλήπτες της επιστολής μου!
Απευθύνθηκα στην Ολυμπιακή για να αποζημιώσει την κλοπή του εξοπλισμού. Η οποία Ολυμπιακή φόρεσε, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, το μανδύα του νομομαθούς και σε ένα έγγραφο 2-3 σελίδων με παραπομπές σε νόμους και κανονισμούς, μου έγραψε να την αφήσω ήσυχη. Ό,τι έγινε περίπου και με τους μουσικούς και τις κιθάρες τους. Ξαναγράφω με υβριστικό ύφος, οπότε μου προτείνουν να με αποζημιώσουν με το βάρος των κλεμμένων αντικειμένων: ένας φακός που κοστίζει 35Ο ευρώ, έχει βάρος 6Ο γραμμάρια, άρα παίρνεις 5 ευρώ αποζημίωση… τέτοια πράγματα.
Μετά από 1-2 μήνες περίπου διαβάζω πάλι στις εφημερίδες ότι εξαρθρώθηκε σπείρα που έκλεβε βαλίτσες στο «σύγχρονο και ασφαλές αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος». Ξαναγράφω στην Αστυνομία για να τους υπενθυμίσω ότι περιμένω κάτι κλεμμένα. Μου απαντάνε πάλι ότι η συγκεκριμένη σπείρα δεν έκλεβε στην πτήση που ήμουν εγώ, αλλά σε άλλη πτήση… Φαντάζεστε πόσες σπείρες έκλεβαν ταυτόχρονα και δεν εξαρθρώθηκαν ποτέ. Άμα πάτε στο γιουσουρούμ, θα βρείτε σίγουρα εκεί όλα τα πράγματά σας που έχουν κλαπεί - σε πολύ καλή τιμή!
Έκτοτε δεν πιάσανε κανένα κλέφτη πλέον! Υποθέτω ότι θα δεν έγιναν πια κλοπές, αλλιώς θα τους είχαν συλλάβει, έτσι;
Βλέποντας τώρα τι έπαθαν οι μουσικοί της ορχήστρας, σκέφτομαι τι καλά που θα ήταν να τραγουδάω κι εγώ ή να παίξω σε θέατρο ένα έργο για τη συστηματική ληστεία στο «σύγχρονο και ασφαλές αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος».
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
