(της Λώρης Κέζα, ΒΗΜΑ, 8/7/2009)
O κ. Κώστας Σκανδαλίδης βλέπει πιο μακριά από τα σκάνδαλα ημέρας. Γιατί να κάτσει να ασχοληθεί με τον κάθε στρατηγό και τους ισχυρισμούς του; Αυτά είναι για τους κουτσομπόληδες, τους παραπολιτικούς, τους καιροσκόπους και τους συκοφάντες. Ο ίδιος ομιλεί πολιτικά, σχεδιάζει πλαίσια, αξιολογεί θεωρητικά. Τι να κάνει δηλαδή, να κάτσει να μετρήσει τα νομίσματα του κουμπαρά ή να βγάλει το κομπιουτεράκι και να αρχίσει τις προσθέσεις (τόσα ο τάδε, άλλα τόσα ο δείνα).
Δεν μπαίνει στον κόπο να βγάλει τεφτέρια και χειρόγραφες σημειώσεις που παραπέμπουν στην μπακαλική λογιστική. Ούτε τον ενδιαφέρουν τα πρόσωπα: δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν έχει σημασία αν ο κ. Θ. Τσουκάτος υπήρξε αθώος ή ένοχος. Έτσι κάνουν όσοι επιζητούν την ουσία. Προχωρούν περιφρονώντας τις μικρές απώλειες (υπολήψεις και αηδίες). Ο κ. Σκανδαλίδης ατενίζει το μέλλον. Στυλώνει το βλέμμα μπροστά. Τον καταλαβαίνουμε. Δεν συμφέρει να κοιτάζει προς τα πίσω.
Ο πρώην Γραμματέας του ΠαΣοΚ κατέθεσε πρόταση για τον πόθεν έσχες των κομμάτων. Μια πρόταση που κοινοποιήθηκε διά του Τύπου. Δεν μάθαμε αν συζητήθηκε σε κάποιο κομματικό όργανο, άλλωστε τα όργανα έχουν αντικατασταθεί από τα μικρόφωνα και οι ζυμώσεις από τις δηλώσεις. Είπε λοιπόν ο κ. Σκανδαλίδης ότι το σκάνδαλο Siemens αφορά «το σύνολο του πολιτικού συστήματος, την παθογένεια των σύγχρονων δημοκρατιών». Εξ όσων γνωρίζουμε, τα πολιτεύματα δεν φορούν ρούχα, δηλαδή η δημοκρατία δεν έχει τσέπες για να παραχώσει χρήμα. Ούτως ή άλλως είναι εσφαλμένος εν προκειμένω ο όρος «παθογένεια», που παραπέμπει σε πρώτα συμπτώματα μιας νόσου. Η δημοκρατία δεν νοσεί, απλώς ορισμένοι έχουν μακρύ χέρι και κοντή μνήμη. Η δημοκρατία δεν νοσεί επειδή ορισμένοι παραχώνουν την ιστορία όπως πρόσφατα παράχωναν χαρτονομίσματα.
Ο κ. Σκανδαλίδης εντοπίζει το πρόβλημα στην ανάγκη των κομμάτων να καλύψουν προεκλογικές δαπάνες και αναφέρεται στην ιδιωτική χρηματοδότηση. Μισό λεπτό. Τι είναι η «ιδιωτική χρηματοδότηση»; Στη συζήτηση μπαίνουν «ιδιώτες» επειδή τέτοιοι υπήρξαν στη ζωή των κομμάτων και των κομματαρχών. Στη συζήτηση μπαίνουν ιδιωτικά κεφάλαια - κουπόνια, συνδρομές και γκράντε χορηγίες. Μιλάμε για ένα ευρώ, για χίλια ή για εκατομμύρια. Και αν είναι ευρώ, γιατί να μην είναι και δολάρια, γεν ή άτιμα μάρκα; Αυτοί οι κύκλοι πέριξ του ζητήματος, οι υπαινιγμοί ή τα φραστικά lapsus έχουν όνομα: «κολοκυθιά».
Δεν είναι προσωπικό πρόβλημα του βουλευτή του ΠαΣοΚ. Όλοι υποκρίνονται τις παρθένες, ότι πρώτη φορά άκουσαν να μπαίνουν ύποπτα κεφάλαια σε κόμμα. Παίρνουν και ανάλογο ύφος, θιγμένο, έκπληκτο, οργίλο. Αντί να πάνε να κρυφτούν σε καμιά γωνιά και να παρακαλάνε να ξεχαστεί το ζήτημα, αναφέρονται σε διαφάνεια, καθαρότητα, εντιμότητα. Και δεν είναι μόνο τα μάρκα που χάθηκαν σε κάποια διαδρομή (χωρίς να εμφανιστούν σε προσωπική περιουσία), είναι και όλες οι υπόλοιπες χλιδές που μας κάνουν να οσμιζόμαστε το κακό. Υπάρχουν βουλευτάκοι με πολυτελή γραφεία, αναρίθμητα εκλογικά κέντρα, υπερβολικά έξοδα διαφημιστικού υλικού. Πράγματι δεν μπορούμε να πούμε τίποτε ούτε να διατυπώσουμε κατηγορία. Αν τους δούμε να καλούν στο βήμα για χαιρετισμό κάποιον πρόεδρο τράπεζας, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χλιμιντρίσουμε.
Τώρα που ο κ. Σκανδαλίδης είναι στην αντιπολίτευση ζαχαρώνει νέο νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων. Προτείνει: «πόθεν έσχες σε Ανεξάρτητη Αρχή, ονομαστικοποιημένη και μέσω τραπεζικών λογαριασμών συνδρομή, απόλυτη διαφάνεια με δημόσιους απολογισμούς και πολιτική δήμευση μη νομίμως κτηθέντων περιουσιακών στοιχείων». Δεν ξέρουμε αν αντιδρά από πανικό και αν έχει λόγο να πανικοβάλλεται. Οι προτάσεις του αν μη τι άλλο αναγνωρίζουν ότι τα οικονομικά των κομμάτων ήταν χυμαδιό. Μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθεί τι ακριβώς γινόταν όταν ο ίδιος ήταν υπεύθυνος; Και αν δεν τον βοηθάει η μνήμη του, ας μιλήσει με τους συντρόφους του, όλο και κάποιος θα είδε κάτι, θα συνέβαλε με τον δικό του αθώο τρόπο.
Η ενίσχυση των κομματικών ταμείων δεν είναι ζήτημα μιας εταιρείας που βρέθηκε τώρα στο επίκεντρο. Δεν είναι κάτι τόσο απλό. Καλό είναι που ο κ. Σκανδαλίδης θέλει να βάλει ένα νομοθετικό πλαίσιο και να ιδρύσει Ανεξάρτητη Αρχή. Έτσι όμως όπως εμφανίζεται αμνήμων, κινδυνεύει να εκτεθεί. Και αν δεν εκτεθεί από μόνος του, υπάρχουν άλλοι διατεθειμένοι να τον εκθέσουν.
Δεν μπαίνει στον κόπο να βγάλει τεφτέρια και χειρόγραφες σημειώσεις που παραπέμπουν στην μπακαλική λογιστική. Ούτε τον ενδιαφέρουν τα πρόσωπα: δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν έχει σημασία αν ο κ. Θ. Τσουκάτος υπήρξε αθώος ή ένοχος. Έτσι κάνουν όσοι επιζητούν την ουσία. Προχωρούν περιφρονώντας τις μικρές απώλειες (υπολήψεις και αηδίες). Ο κ. Σκανδαλίδης ατενίζει το μέλλον. Στυλώνει το βλέμμα μπροστά. Τον καταλαβαίνουμε. Δεν συμφέρει να κοιτάζει προς τα πίσω.
Ο πρώην Γραμματέας του ΠαΣοΚ κατέθεσε πρόταση για τον πόθεν έσχες των κομμάτων. Μια πρόταση που κοινοποιήθηκε διά του Τύπου. Δεν μάθαμε αν συζητήθηκε σε κάποιο κομματικό όργανο, άλλωστε τα όργανα έχουν αντικατασταθεί από τα μικρόφωνα και οι ζυμώσεις από τις δηλώσεις. Είπε λοιπόν ο κ. Σκανδαλίδης ότι το σκάνδαλο Siemens αφορά «το σύνολο του πολιτικού συστήματος, την παθογένεια των σύγχρονων δημοκρατιών». Εξ όσων γνωρίζουμε, τα πολιτεύματα δεν φορούν ρούχα, δηλαδή η δημοκρατία δεν έχει τσέπες για να παραχώσει χρήμα. Ούτως ή άλλως είναι εσφαλμένος εν προκειμένω ο όρος «παθογένεια», που παραπέμπει σε πρώτα συμπτώματα μιας νόσου. Η δημοκρατία δεν νοσεί, απλώς ορισμένοι έχουν μακρύ χέρι και κοντή μνήμη. Η δημοκρατία δεν νοσεί επειδή ορισμένοι παραχώνουν την ιστορία όπως πρόσφατα παράχωναν χαρτονομίσματα.
Ο κ. Σκανδαλίδης εντοπίζει το πρόβλημα στην ανάγκη των κομμάτων να καλύψουν προεκλογικές δαπάνες και αναφέρεται στην ιδιωτική χρηματοδότηση. Μισό λεπτό. Τι είναι η «ιδιωτική χρηματοδότηση»; Στη συζήτηση μπαίνουν «ιδιώτες» επειδή τέτοιοι υπήρξαν στη ζωή των κομμάτων και των κομματαρχών. Στη συζήτηση μπαίνουν ιδιωτικά κεφάλαια - κουπόνια, συνδρομές και γκράντε χορηγίες. Μιλάμε για ένα ευρώ, για χίλια ή για εκατομμύρια. Και αν είναι ευρώ, γιατί να μην είναι και δολάρια, γεν ή άτιμα μάρκα; Αυτοί οι κύκλοι πέριξ του ζητήματος, οι υπαινιγμοί ή τα φραστικά lapsus έχουν όνομα: «κολοκυθιά».
Δεν είναι προσωπικό πρόβλημα του βουλευτή του ΠαΣοΚ. Όλοι υποκρίνονται τις παρθένες, ότι πρώτη φορά άκουσαν να μπαίνουν ύποπτα κεφάλαια σε κόμμα. Παίρνουν και ανάλογο ύφος, θιγμένο, έκπληκτο, οργίλο. Αντί να πάνε να κρυφτούν σε καμιά γωνιά και να παρακαλάνε να ξεχαστεί το ζήτημα, αναφέρονται σε διαφάνεια, καθαρότητα, εντιμότητα. Και δεν είναι μόνο τα μάρκα που χάθηκαν σε κάποια διαδρομή (χωρίς να εμφανιστούν σε προσωπική περιουσία), είναι και όλες οι υπόλοιπες χλιδές που μας κάνουν να οσμιζόμαστε το κακό. Υπάρχουν βουλευτάκοι με πολυτελή γραφεία, αναρίθμητα εκλογικά κέντρα, υπερβολικά έξοδα διαφημιστικού υλικού. Πράγματι δεν μπορούμε να πούμε τίποτε ούτε να διατυπώσουμε κατηγορία. Αν τους δούμε να καλούν στο βήμα για χαιρετισμό κάποιον πρόεδρο τράπεζας, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χλιμιντρίσουμε.
Τώρα που ο κ. Σκανδαλίδης είναι στην αντιπολίτευση ζαχαρώνει νέο νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων. Προτείνει: «πόθεν έσχες σε Ανεξάρτητη Αρχή, ονομαστικοποιημένη και μέσω τραπεζικών λογαριασμών συνδρομή, απόλυτη διαφάνεια με δημόσιους απολογισμούς και πολιτική δήμευση μη νομίμως κτηθέντων περιουσιακών στοιχείων». Δεν ξέρουμε αν αντιδρά από πανικό και αν έχει λόγο να πανικοβάλλεται. Οι προτάσεις του αν μη τι άλλο αναγνωρίζουν ότι τα οικονομικά των κομμάτων ήταν χυμαδιό. Μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθεί τι ακριβώς γινόταν όταν ο ίδιος ήταν υπεύθυνος; Και αν δεν τον βοηθάει η μνήμη του, ας μιλήσει με τους συντρόφους του, όλο και κάποιος θα είδε κάτι, θα συνέβαλε με τον δικό του αθώο τρόπο.
Η ενίσχυση των κομματικών ταμείων δεν είναι ζήτημα μιας εταιρείας που βρέθηκε τώρα στο επίκεντρο. Δεν είναι κάτι τόσο απλό. Καλό είναι που ο κ. Σκανδαλίδης θέλει να βάλει ένα νομοθετικό πλαίσιο και να ιδρύσει Ανεξάρτητη Αρχή. Έτσι όμως όπως εμφανίζεται αμνήμων, κινδυνεύει να εκτεθεί. Και αν δεν εκτεθεί από μόνος του, υπάρχουν άλλοι διατεθειμένοι να τον εκθέσουν.
