Βυζάντιο η Θεολογική του Πανεπ. Αθήνας
(της ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ, ΒΗΜΑ, 12/7/2009)
Αναστάτωση επικρατεί μεταξύ των καθηγητών και των φοιτητών της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών μετά τις καταγγελίες του καθηγητή κ. Μάριου Μπέγζου, ο οποίος με επιστολή του προς όλους τους πανεπιστημιακούς αποκαλύπτει τους τρόπους αλλά και το κλίμα μέσα στο οποίο πολλές φορές λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις. Αφορμή για την έντονη αντίδραση και τις καταγγελίες που διατυπώνει ο γνωστός πανεπιστημιακός αποτέλεσαν τα όσα εκτυλίχθηκαν σε γενική συνέλευση Τμήματος της Σχολής.
Τα γεγονότα που περιγράφονται είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς ότι κυριαρχούν σε μια συνέλευση πανεπιστημιακών δασκάλων καθώς, όπως αναφέρει ο κ. Μπέγζος, «καθηγητές (...) με τρόπο “προβοκατόρικο” και σε ύφος αγοραίο (για να μην πω χυδαίο) παρέσυραν τον κατά πάντα σοβαρό Πρόεδρο του Τμήματος να φωνασκεί και κτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι να διακηρύσσει πως δεν πρόκειται να δεχθεί καμιά άλλη θέση ακόμα κι αν η Γενική Συνέλευση αποφάσιζε αντίθετα προς τη δική του γνώμη ή ο Πρύτανης υπεδείκνυε κάτι τέτοιο».
Και προσθέτει: «Μέσα σε κλίμα οχλαγωγίας, για να μη χρησιμοποιήσω τη λέξη “τραμπουκισμού”, κάποια άτομα εθισμένα από τις φασιστικές μεθόδους των φοιτητικών χρόνων τους στον καιρό της δικτατορίας και τις χουντικές προϋπηρεσίες τους ενδεχομένως (;) σε ύφος “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” με λαθροχειρία, αποκρύπτοντας έγγραφο του απόντος Διευθυντού του Τομέα μας, τον οποίον παραπλάνησαν ότι δήθεν δεν θα συνεζητείτο το θέμα στη Γενική Συνέλευση (...) που ο ίδιος θα απουσίαζε, καταντήσανε το Τμήμα Θεολογίας σε τέτοια “συνεδρία” να καταλήξει στην με οχλοκρατικό τρόπο λήψη απόφασης».
Παρά τις αντιδράσεις, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης ανατέθηκε η διδασκαλία μαθήματος σε συγκεκριμένο καθηγητή και αυτό ενώ, όπως υποστηρίζει ο καταγγέλλων, «προσωπικά και για λόγους αξιοπρέπειας αρνήθηκα διαρρήδην να λάβω τον λόγο μέσα σε αυτό το απερίγραπτο και ανθρωπίνως ασφυκτικό κλίμα οχλαγωγίας που θύμιζε “λαϊκό δικαστήριο” της Αριστεράς ή “έκτακτο στρατοδικείο” της Δεξιάς των αλήστου μνήμης εμφυλιοπολεμικών καιρών της πατρίδας μας. Διαμαρτυρόμενος αποχώρησα από τη συνεδρίαση προς αποφυγήν χειροδικιών και λιντσαρίσματος».
Αναφερόμενος σε προβεβλημένο μέλος του κλήρου της Ελλάδας και συνάδελφό του στη Θεολογική Σχολή ο κ. Μπέγζος δηλώνει ότι «η αλλαγή τεσσάρων γνωστικών αντικειμένων εντός δεκαετίας είναι “μετάσταση” κυριολεκτικά που θυμίζει καρκίνωμα το οποίο μετατοπίζεται από μέρος σε μέρος του οργανισμού». Στη συνέχεια προσθέτει ότι ο κληρικός «αποπειράται να προβεί σε λαθροχειρία βαφτίζοντας το “κρέας” σε “ψάρι”, μεταποιώντας ψευδωνύμως τα πατρολογικά του έργα σε ιστορικοδογματικά και μεταβάλλοντας ψευδεπιγράφως τα οικουμενικά του δημοσιογραφήματα σε συμβολικά δήθεν επιστημονικά δημοσιεύματα».
Προβλήματα, μετά τις καταγγελίες, φαίνεται να εντοπίζονται και στο Τμήμα Θεολογίας. Και πολλοί είναι εκείνοι που επισημαίνουν ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα καθώς η Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ιδρύθηκε το 1837 και αποτελούσε μία από τις τέσσερις πρώτες Σχολές του Οθώνειου Πανεπιστημίου, του πρώτου που δημιουργήθηκε στη χώρα μετά την Επανάσταση του 1821. Μεγάλες μορφές της Ορθόδοξης Θεολογίας, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο Αμίλκας Αλιβιζάτος , ο Κωνσταντίνος Ράλλης, ο Βασίλειος Στεφανίδης, ο Παναγιώτης Τρεμπέλας, ο Γεράσιμος Κονιδάρης, ο Νικόλαος Νησιώτης, ο Σάββας Αγουρίδης και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, πέρασαν από τις έδρες της ιστορικής σχολής, που κινδυνεύει σήμερα να απολέσει το κύρος της.
Συζήτηση στην Ιεραρχία
Oι καταγγελίες του κ. Μπέγζου απασχολούν και τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πρόκειται, όπως επισημαίνεται, για ζητήματα τα οποία προκαλούν αίσθηση καθώς μόλις πριν από μερικούς μήνες σχεδόν όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας ασχολήθηκε με την οικογενειοκρατία που επικρατεί στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής, όπου παρουσιάζεται το φαινόμενο τουλάχιστον τέσσερις καθηγητές του να ανήκουν στην ίδια οικογένεια, χωρίς μέχρι στιγμής να έχουν ληφθεί μέτρα.
Τα γεγονότα που περιγράφονται είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς ότι κυριαρχούν σε μια συνέλευση πανεπιστημιακών δασκάλων καθώς, όπως αναφέρει ο κ. Μπέγζος, «καθηγητές (...) με τρόπο “προβοκατόρικο” και σε ύφος αγοραίο (για να μην πω χυδαίο) παρέσυραν τον κατά πάντα σοβαρό Πρόεδρο του Τμήματος να φωνασκεί και κτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι να διακηρύσσει πως δεν πρόκειται να δεχθεί καμιά άλλη θέση ακόμα κι αν η Γενική Συνέλευση αποφάσιζε αντίθετα προς τη δική του γνώμη ή ο Πρύτανης υπεδείκνυε κάτι τέτοιο».
Και προσθέτει: «Μέσα σε κλίμα οχλαγωγίας, για να μη χρησιμοποιήσω τη λέξη “τραμπουκισμού”, κάποια άτομα εθισμένα από τις φασιστικές μεθόδους των φοιτητικών χρόνων τους στον καιρό της δικτατορίας και τις χουντικές προϋπηρεσίες τους ενδεχομένως (;) σε ύφος “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” με λαθροχειρία, αποκρύπτοντας έγγραφο του απόντος Διευθυντού του Τομέα μας, τον οποίον παραπλάνησαν ότι δήθεν δεν θα συνεζητείτο το θέμα στη Γενική Συνέλευση (...) που ο ίδιος θα απουσίαζε, καταντήσανε το Τμήμα Θεολογίας σε τέτοια “συνεδρία” να καταλήξει στην με οχλοκρατικό τρόπο λήψη απόφασης».Παρά τις αντιδράσεις, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης ανατέθηκε η διδασκαλία μαθήματος σε συγκεκριμένο καθηγητή και αυτό ενώ, όπως υποστηρίζει ο καταγγέλλων, «προσωπικά και για λόγους αξιοπρέπειας αρνήθηκα διαρρήδην να λάβω τον λόγο μέσα σε αυτό το απερίγραπτο και ανθρωπίνως ασφυκτικό κλίμα οχλαγωγίας που θύμιζε “λαϊκό δικαστήριο” της Αριστεράς ή “έκτακτο στρατοδικείο” της Δεξιάς των αλήστου μνήμης εμφυλιοπολεμικών καιρών της πατρίδας μας. Διαμαρτυρόμενος αποχώρησα από τη συνεδρίαση προς αποφυγήν χειροδικιών και λιντσαρίσματος».
Αναφερόμενος σε προβεβλημένο μέλος του κλήρου της Ελλάδας και συνάδελφό του στη Θεολογική Σχολή ο κ. Μπέγζος δηλώνει ότι «η αλλαγή τεσσάρων γνωστικών αντικειμένων εντός δεκαετίας είναι “μετάσταση” κυριολεκτικά που θυμίζει καρκίνωμα το οποίο μετατοπίζεται από μέρος σε μέρος του οργανισμού». Στη συνέχεια προσθέτει ότι ο κληρικός «αποπειράται να προβεί σε λαθροχειρία βαφτίζοντας το “κρέας” σε “ψάρι”, μεταποιώντας ψευδωνύμως τα πατρολογικά του έργα σε ιστορικοδογματικά και μεταβάλλοντας ψευδεπιγράφως τα οικουμενικά του δημοσιογραφήματα σε συμβολικά δήθεν επιστημονικά δημοσιεύματα».
Προβλήματα, μετά τις καταγγελίες, φαίνεται να εντοπίζονται και στο Τμήμα Θεολογίας. Και πολλοί είναι εκείνοι που επισημαίνουν ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα καθώς η Θεολογική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ιδρύθηκε το 1837 και αποτελούσε μία από τις τέσσερις πρώτες Σχολές του Οθώνειου Πανεπιστημίου, του πρώτου που δημιουργήθηκε στη χώρα μετά την Επανάσταση του 1821. Μεγάλες μορφές της Ορθόδοξης Θεολογίας, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο Αμίλκας Αλιβιζάτος , ο Κωνσταντίνος Ράλλης, ο Βασίλειος Στεφανίδης, ο Παναγιώτης Τρεμπέλας, ο Γεράσιμος Κονιδάρης, ο Νικόλαος Νησιώτης, ο Σάββας Αγουρίδης και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, πέρασαν από τις έδρες της ιστορικής σχολής, που κινδυνεύει σήμερα να απολέσει το κύρος της.
Συζήτηση στην Ιεραρχία
Oι καταγγελίες του κ. Μπέγζου απασχολούν και τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πρόκειται, όπως επισημαίνεται, για ζητήματα τα οποία προκαλούν αίσθηση καθώς μόλις πριν από μερικούς μήνες σχεδόν όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας ασχολήθηκε με την οικογενειοκρατία που επικρατεί στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής, όπου παρουσιάζεται το φαινόμενο τουλάχιστον τέσσερις καθηγητές του να ανήκουν στην ίδια οικογένεια, χωρίς μέχρι στιγμής να έχουν ληφθεί μέτρα.
Να σημειώσω εγώ ότι, ό τίτλος του άρθρου της εφημερίδας "Βυζάντιο η Θεολογική", είναι απαξιωτικός και όχι τιμητικός, όπως θα πίστευαν διάφοροι ιδεοληπτικοί! Τα υπόλοιπα σημεία που θα ήθελα να σχολιάσω, τα έχω χρωματίσει κόκκινα, αλλά δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα, "μιλάει" από μόνο του το κείμενο.
Ο συνάδελφος του κ. Μπέγζου, προβεβλημένο μέλος του κλήρου, δεν είναι ο πάλαι ποτέ γνωστός για τη συνεχή προσπάθειά του να διαστρεβλώνει τα αρχαία κείμενα και να βγάζει το συμπέρασμα που θέλει κάθε φορά ο ίδιος, αλλά ένας άλλος, επίσης γνωστός. Δεν είναι επίσης βέβαιο ότι ο κ. Μπέγζος έχει δίκιο σε όσα ισχυρίζεται, δεδομένου ότι παίζονται πολλά συμφέροντα σε τέτοιες περιπτώσεις, μελλοντικές πολιτικές ανατροπές κ.ά.
Πάντως, ο ισχυρισμός του κ. Μπέγζου ότι ο αντίπαλος "αποπειράται λαθροχειρία, βαφτίζοντας το κρέας σε ψάρι", δεν είναι καθόλου πρωτότυπος, δεδομένου ότι πρόκειται για παλιά καλογερική και εκκλησιαστική υποκριτική τέχνη... Για τον κ. Μπέγζο βλέπε επίσης εδώ!
