Η σύζυγός μου, εκπροσωπούσε την αγαπημένη μας πατρίδα σε διάφορα τεχνικά συνέδρια κι εγώ συχνά την συνόδευα, όποτε ταίριαζαν οι ημερομηνίες με τη δουλειά μου. Έτσι έχουμε κάνει μαζί ταξίδια στις Ινδίες, στην Ιαπωνία, στις ΗΠΑ και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Εκεί, οργανώνονταν εκδρομές και γιορτούλες για τις κυρίες των συνέδρων, καμιά πενηνταριά συνήθως και, φυσικά, ανάμεσά τους βρισκόμουν κι εγώ, ως μοναδικός άντρας.
Δεν έχω κρατήσει ομαδικές αναμνηστικές φωτογραφίες, δυστυχώς, παρά μόνο από συνεστιάσεις. Έχω κρατήσει όμως στο μυαλό μου εικόνες που περιστοιχίζομαι σε μουσεία, σε εκθέσεις και σε εστιατόρια από 40-50 κυρίες και όλοι οι περαστικοί νομίζουν ότι εγώ τις καθοδηγώ, ενώ δεν ήμουν παρά ένα ταπεινό μέλος της παρέας.
Την καλύτερη ανάμνηση που έχω είναι από ένα συνέδριο στο νησί υψηλού τουρισμού στην Ischia, έξω από τη Νάπολη. Την ώρα που οι εθνικοί εκπρόσωποι συζητούσαν και αντιδικούσαν για να περάσουν τα συμφέροντα της χώρας τους, οι συνοδοί επιβιβαζόμασταν σε ένα σκάφος με πανιά και κάναμε ημερήσια κρουαζιέρα μέχρι το Κάπρι και μετά κατά μήκος της ακτής, από Νάπολη μέχρι Σορέντο. Ονειρεμένη διαδρομή! Όποιος δεν την έχει κάνει με πλοίο και καλοκαιρία, ας την κάνει στην ξηρά με αυτοκίνητο!
Όταν επιστρέψαμε αργά στην Ίσκια, περίμεναν στο λιμάνι οι σύνεδροι για να παραλάβουν τις κυρίες τους και ανάμεσά τους η δική μου σύζυγος για να παραλάβει εμένα. Στη σκάλα δεν ήταν εύκολο το πέρασμα από το πλοίο στην αποβάθρα, είχε λίγο κύμα στο λιμάνι και έπρεπε να βοηθήσω μια ηλικιωμένη κυρία, κοντά στα 70, να κατέβει. Ήταν η σύζυγος του προέδρου του συνεδρίου, επίσης 70άρης, ένας πανύψηλος ξερακιανός με μακριά λευκά μαλλιά. Αν θυμάμαι καλά, ήταν Καναδός.
Όταν κατεβήκαμε και του «παρέδωσα» τη σύζυγο, με ευχαρίστησε και με ρωτάει: «Δεν μου λέτε Sir, σας είχα δει και στο προηγούμενο συνέδριό μας στη Στοκχόλμη, τι δουλειά κάνετε ακριβώς;» Παραξενεύτηκε, σίγουρα, που με έβλεπε, πενηντάρη νεαρό, να βρίσκομαι ως περιηγητής συνοδός σε μέρες εργάσιμες! Του απαντάω: «Είμαι καθηγητής στο τάδε εκπαιδευτικό Ίδρυμα». Πιάνει το μέτωπό του και λέει στη γυναίκα του που στεκόταν δίπλα: «Ορίστε, αυτό το επάγγελμα έπρεπε να έχω διαλέξει και όχι να είμαι τόσα χρόνια κλεισμένος στα γραφεία…»
Βλέποντας τώρα τη φωτογραφία με το σύζυγο της Μέρκελ στην παρέα, θυμήθηκα ότι κι αυτός καθηγητής είναι… Αλλιώς, πώς να κάνει δημόσιες σχέσεις και βόλτες στις εργάσιμες ημέρες;
