Ax!!… Εμείς οι γυναίκες

της Ισμήνης 5. Η κουτσομπόλα - Η ανοικοκύρευτη Καθημερινή στολή της είναι η ρόμπα. Κόλλησε πάνω της σαν δεύτερο δέρμα. Mόλις σηκωθεί από το κρεβάτι δεν βγάζει το νυχτικό της, αλλά φοράει από πάνω τη ρόμπα της κι έτσι κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού - σιγά τις δουλειές θα μου πείτε, αλλά τέλος πάντων όσες δουλειές έχει αποφασίσει να κάνει. Θεωρητικά κουράζεται με τη σκέψη και μόνο όσων πρέπει να κάνει για να διατηρεί βρε αδερφέ το σπίτι υποτυπωδώς καθαρό. Πάλι καλά που βάζει και μια κατσαρόλα να ετοιμάσει κάποιο φαγητό για την οικογένεια. Αν τύχει δε κατόπιν προειδοποίησης της ΔΕΗ ή ΕΥΔΑΠ να έχει διακοπή ένα από τα 2, είναι η καλύτερη της. - Κώστααααααααααααα αύριο δεν έχει ρεύμα από τις 10 μέχρι τη 1 να φέρεις κοτόπουλο να φάμε το μεσημέρι. Άντε να της πει ο Κώστας ότι μπορεί να μαγειρέψει πριν τις 10 ή και μετά τη 1! - Κωστάκηηηηηηηηη!!!!!!!!!!!!!! είναι η απάντησή της με στριγκιά φωνή που σου τρυπάει τα αυτιά, έχω πιο σοβαρά πράγματα να κάνω, από το να σκέφτομαι ότι πρέπει να σηκωθώ νωρίς και να μαγειρέψω για να προλάβω την διακοπή του ρεύματος. Τώρα να δούμε ποια είναι αυτά τα τόσο πια πιο σοβαρά που έχει να κάνει και δεν προλαβαίνει να μαγειρέψει… μα φυσικά το κουτσομπολιό! Κουτσομπολιό όμως επί επιστημονικής βάσεως. Πρωτίστως ξέρει όλα τα ονόματα της γειτονιάς, δηλαδή της απέναντι πολυκατοικίας, της διπλανής εκ δεξιών και εξ ευωνύμων και τις παραδίπλα. Το σπίτι που μένουν είναι διώροφο από τα λίγα εναπομείναντα στο πάλαι κλεινόν άστυ! Υπάρχουν ακόμα γειτονιές που τα μονώροφα, διώροφα σπίτια είναι όαση ανάμεσα στις πολυκατοικίες και οι παλιοί οικοπεδούχοι νοσταλγούν της εποχή που ήτανε και αυτοί κύριοι στα σπίτια τους και όχι να λογίζονται σαν ποσοστό ιδιοκτησίας. Δεν θέλησε να το δώσουν αντιπαροχή για να είναι πιο άνετα, έχει την αυλή της με τα βασιλικά στο πίσω μέρος και υπάρχει ακόμα ένα πηγάδι, εν ολίγοις μια ανθρώπινη διαβίωση. Θα μπορούσε όμως κανείς να υποθέσει και για έναν άλλο λόγο. Το σπίτι έχει 3 παράθυρα στο δρόμο, όπως είχαν τα παλιά σπίτια, και πίσω από αυτά τα παράθυρα που έχουν μονίμως κατεβασμένες στις κουρτίνες, είναι το βασίλειό της. Το βασίλειο της παρακολούθησης, το βασίλειο του τι κάνει ο απέναντι, ποιο μπήκε και ποιος βγήκε από την απέναντι πολυκατοικία, ποιος πέρασε στο πεζοδρόμιο, ποιο αυτοκίνητο σταμάτησε αργά το βράδυ, ποιανού η κόρη κατέβηκε και ποιος νεαρός την έφερε . Θα μου πείτε, σιγά τα λάχανα, ποιος ασχολείται τώρα την εποχή μας με το ποιος μπαινοβγαίνει στο κάθε σπίτι και ποιος ή ποια νεαρά άργησε να γυρίσει το βράδυ. Κι’ όμως υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται και τρέφονται με αυτά. Η κυρία Φρόσω είναι η πρώτη και η καλύτερη. Όσα και ότι δεν πέφτει στη αντίληψή της μέσα από την ακτίνα περισκοπίου του παραθύρου της, έχει βρει άλλο τρόπο να τα μαθαίνει. Όσο και αν τα σούπερ μάρκετ αντικατέστησαν τον μπακάλη της γειτονιάς που από εκεί μάθαινες πολλά πράγματα, δεν αντικατέστησαν όμως την ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Το μαγαζάκι αυτό που διαθέτει 30 τμ στεγάζει έναν κόσμο ολόκληρο από όλα τα είδη που χρειάζεται κανείς και πάνω απ’ όλα, εκεί σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά μέτρα, αγοράζοντας το καθημερινό γάλα και το γιαούρτι, λες βρε αδελφέ και μια ανθρώπινη ζεστή καλημέρα. Ο κύριος Γιώργος σε ρωτάει τι κάνεις, τι κάνει η οικογένεια. Έχει και 2 τραπεζάκια με 6 καρέκλες, στριμωχτά μέσα στο μαγαζί το χειμώνα ή έξω στο πεζοδρόμιο το καλοκαίρι και από εκεί διακινείται η πληροφόρηση για τα συμβαίνοντα στη γειτονιά, με το απαραίτητο κουτσομπολιό βέβαια. Πρώτη καθημερινή της στάση η ΕΒΓΑ, μιλάει, μαθαίνει, ρωτάει, είναι βλέπεις και τα άλλα οικοδομικά τετράγωνα στα οποία δεν έχει οπτική πρόσβαση, οπότε αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον θέλει να το μάθει, ώστε να είναι ενημερωμένη πλήρως. Ακολουθεί η δεύτερη στάση που είναι ο μανάβης που εκεί διασταυρώνει τις πληροφορίες της, ανάμεσα σε ένα ματσάκι σέλινο και ένα λάχανο για σαλάτα. Το δε αποκορύφωμα είναι το περίπτερο. Εκεί πια καταναλώνει την περισσότερη της ώρα. Το περίπτερο είναι ένα είδος που μόνο στην Ελλάδα υπάρχει – δεν ξέρω αν ευδοκιμεί σε άλλους τόπους μακρινούς, αλλά σε ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις δεν έχω δει κάτι παρόμοιο. Είναι δε καθαρή οικογενειακή επιχειρήσει το περίπτερο, ο άντρας, η γυναίκα και από πίσω έρχονται τα παιδιά που όταν μεγαλώσουν κάνουν τις ενδιάμεσες βάρδιες για να ξεκουραστούν οι γονείς. Έξω από το περίπτερο έχουν στηθεί και οι απαραίτητες καρέκλες για την μάζωξη της γειτονιάς. Η κυρα Φρόσω μας με το γάλα στο ένα χέρι το λάχανο στο άλλο και το σέλινο υπό μάλης, κατευθύνεται στο περίπτερο που την περιμένουν η καρέκλα, δήθεν να ξαποστάσει, και το απύθμενο στόμα της περιπτερούς: - Είδες τον κύριο Δημήτρη; τον συνταξιούχο που μένει απέναντι σας καλέ στον 1ο όροφο της πολυκατοικίας, καλέ πως έγινε έτσι ο άνθρωπός, ούτε ένα βήμα δεν μπορεί να κάνει χωρίς το μπαστούνι! - Αμμ … εκείνη η γυναίκα του πια, δεν την χωράει η κάμαρη του σπιτιού της. Χμμμ … Όλο έξω την βλέπω στολισμένη, σεινάμενη – κουνάμενη και ντυμένη στην τρίχα, κατάλαβες τι εννοώ ! - Το έμαθες για την κόρη του ζαχαροπλάστη, εδώ δα στη γωνία; Μια χαρά κορίτσι, νέα και όμορφη, τα φτιάξε με έναν παντρεμένο. Το έμαθε η γυναίκα του, ήρθε στο ζαχαροπλαστείο προχθές και από τις φωνές της και τα μαλλιοτραβήγματα, πεταχτήκανε οι πάστες μέχρι το ταβάνι. - Ο Πέτρος της κυρίας Ζηνοβίας, αρραβωνιάστηκε με μιαν Αλβανίδα, άσε πάει να σκάσει η μάνα του . - Η ψησταριά κλείνει, ήρθε η αγορανομία και του βρήκανε σάπια. Καλά να πάθει ο γρουσούζης, είχε και μία φάτσα σαν αρβανίτης και όλο μούτρα ήτανε. Και ένα σωρό άλλα ουσιαστικά ανούσια για τρίτους, αλλά όχι βέβαια για την κυρία Φρόσω μας. Ούτε και αυτή μπορεί να υπολογίσει την ώρα που αράζει στο κέντρο διερχομένων, το περίπτερο. Γεμάτη και χορτάτη από κουτσομπολιά που τα διασταύρωσε πια με την περιπτερού και έμαθε και άλλα που της ξέφυγαν, γυρνάει στο σπίτι της, να κάνει τι; Να μαγειρέψει; Αμ δε! Να ξεσκονίσει; Αμ δε! Κατρακυλάει η σκόνη σαν καταρράκτης του Νιαγάρα από την τηλεόραση. Βάζει την ποδιά, κατάλοιπο της μικρασιάτικης της καταγωγής και την στήνει στο παράθυρο μέσα από τις κουρτίνες να δει, να παραμονέψει. Τουλάχιστον ένα σημείο του σπιτιού της που είναι πεντακάθαρο είναι τα τζάμια. Τα καθαρίζει συχνά πυκνά για να βλέπει καλά τι γίνεται απ’ έξω!