(του ΚΩΣΤΑ ΖΩΡΑ, Αντιπρύτανη του Παν. Αιγαίου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/10/2007)
α) «Φοβίζει», λέγεται, και «αιφνιδιάζει» η υπερχειλίζουσα προσωπικότητα. Μήπως, σκέφτομαι, η ελληνική κοινωνία έχει εθισθεί στην υπερχειλίζουσα απραξία, μετριότητα και εν τέλει απουσία;
β) Η συλλογικότητα στον εσωκομματικό χώρο δεν μεταφράζεται κατ' ανάγκη σε διαδικασίες οικογενειακού συμβουλίου. Για το τελευταίο προνοούν ως γνωστόν οι κανόνες του Αστικού Κώδικα και όχι οι ρυθμίσεις του πολιτικού μας συστήματος.
γ) Οι λεγόμενοι «βαρόνοι» των κομμάτων ενδιαφέρονται διακαώς για αδύναμες και ως εκ τούτου ελεγχόμενες ηγεσίες. Είναι ο μόνος τρόπος διατήρησης προνομίων που απορρέουν από τίτλους ευγένειας.
δ) Η διαδικασία επιλογής κομματικής ηγεσίας με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή της κοινωνίας και πολλούς υποψηφίους πρέπει να τελεί υπό αυστηρότατες εγγυήσεις γνησιότητας, άλλως μεταβάλλεται σε εκδήλωση «μπααθικού» τύπου.
ε) «Μεγάλο» κόμμα εξουσίας πολυσυλλεκτικής υφής και οργανωτικής δομής (τάσεις) πρέπει να ακούει με ιδιαίτερη προσοχή την κοινωνία, άλλως κινδυνεύει με διασυρμό και συρρίκνωση.
στ) Το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό παρουσίασε κάποτε ο Λένιν στο αυταρχικό πλαίσιο της τσαρικής Ρωσίας. Στη δημοκρατική Ελλάδα η επανάληψη της πρότασης για κομματικά «γκούλαγκ» μόνον ως πικρόχολη φάρσα θα μπορούσε να εκληφθεί.
.
β) Η συλλογικότητα στον εσωκομματικό χώρο δεν μεταφράζεται κατ' ανάγκη σε διαδικασίες οικογενειακού συμβουλίου. Για το τελευταίο προνοούν ως γνωστόν οι κανόνες του Αστικού Κώδικα και όχι οι ρυθμίσεις του πολιτικού μας συστήματος.
γ) Οι λεγόμενοι «βαρόνοι» των κομμάτων ενδιαφέρονται διακαώς για αδύναμες και ως εκ τούτου ελεγχόμενες ηγεσίες. Είναι ο μόνος τρόπος διατήρησης προνομίων που απορρέουν από τίτλους ευγένειας.
δ) Η διαδικασία επιλογής κομματικής ηγεσίας με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή της κοινωνίας και πολλούς υποψηφίους πρέπει να τελεί υπό αυστηρότατες εγγυήσεις γνησιότητας, άλλως μεταβάλλεται σε εκδήλωση «μπααθικού» τύπου.
ε) «Μεγάλο» κόμμα εξουσίας πολυσυλλεκτικής υφής και οργανωτικής δομής (τάσεις) πρέπει να ακούει με ιδιαίτερη προσοχή την κοινωνία, άλλως κινδυνεύει με διασυρμό και συρρίκνωση.
στ) Το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό παρουσίασε κάποτε ο Λένιν στο αυταρχικό πλαίσιο της τσαρικής Ρωσίας. Στη δημοκρατική Ελλάδα η επανάληψη της πρότασης για κομματικά «γκούλαγκ» μόνον ως πικρόχολη φάρσα θα μπορούσε να εκληφθεί.
.
