Ο Εφραίμ, ο Παντελεήμων, ο Φώτιος και τ'άλλα παιδιά
(της Λώρης Κέζα, ΒΗΜΑ, 4/2/2009)
Ωραία παρέα! Στο ίδιο κελί ένας κλέφτης Μητροπολίτης και ένας παιδόφιλος Αρχιμανδρίτης. Στην έκτη πτέρυγα του Κορυδαλλού οι δύο ιερωμένοι ενοχλούν τους υπόλοιπους κρατούμενους, οι οποίοι έχουν τον πόνο και την κλεισούρα τους, ακούν και τον εξάψαλμο- κυριολεκτικά. Θα πείτε, τι να κάνει ο Αρχιμανδρίτης κ. Φώτιος Μακρυστάθης τώρα που δεν έχει τον υπολογιστή του για να σερφάρει στο Ιnternet; Να μην ψάλει λιγάκι να περάσει η ώρα; Μαθεύτηκε λοιπόν ότι μετά την επίπληξη των δεσμοφυλάκων ακούγεται πλέον ένα διακριτικό μουρμουρητό. Ο δε πρώην Μητροπολίτης Αττικής κ. Παντελεήμων Μπεζενίτης , που κρατούσε το σιγόντο, έχει σιωπήσει τελείως. Αναπολεί τις εποχές που για να λειτουργήσει στη Μονή Οσίου Εφραίμ πληρωνόταν ενάμισι εκατομμύριο (δραχμές). Τώρα όχι μόνο υμνεί τα θεία δωρεάν αλλά και του κάνουν παρατήρηση ότι θορυβεί.
Σήμερα στην Κομοτηνή δικάζονται ο ηγούμενος κ. Εφραίμ και ο σύμβουλός του κ. Αρσένιος. Σε τρεις εβδομάδες θα δικαστούν ξανά, για άλλες πτυχές του σκανδάλου. Η σύνοψη των κατηγορητηρίων: είναι ύποπτοι ως απατεώνες ολκής. Το δικαστήριο θα αποφανθεί. Είναι βέβαια μεγάλο το σκάνδαλο και μεγάλη η προβολή, οπότε θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα μάθουμε όλοι την ετυμηγορία. Δεν έγινε το ίδιο και τον Δεκέμβριο, όταν ένας απλός ιερέας φυλακίστηκε για απλούς βιασμούς. Εκεί έχουμε φθάσει, να λέμε «σιγά το θέμα», να μη μας εκπλήσσει. Για να πάρει μεγάλη δημοσιότητα ένα έγκλημα ιερωμένου πρέπει να είναι θεαματικό. Ο 65χρονος ιερέας Ανδρέας Παπαϊωάννου καταδικάστηκε σε 11 χρόνια κάθειρξης επειδή βίασε δύο αγόρια. Αξιολόγηση: μονόστηλο. Δεν βίασε δα όλο το κατηχητικό. Την ίδια διακριτική αντιμετώπιση έχει και ο πατέρας κ. Πέτρος Παπουτσάκης, ιδρυτής της «Στέγης της Αγάπης», που, όπως κατήγγειλαν 13 από τις φιλοξενούμενες ανήλικες, ήταν «Στέγη της Παρενόχλησης», καθώς οι βιασμοί ήταν μέρος της καθημερινότητας.
Πόσοι είναι οι κληρικοί και οι καλόγεροι που έχουν καταδικαστεί; Τόσοι ώστε η Ιερά Σύνοδος να ζητεί από τους υπουργούς Παιδείας και Δικαιοσύνης να ιδρυθεί φυλακή των ρασοφόρων. Το αίτημα κατατέθηκε τον Ιούλιο και μάλιστα έγινε υπόδειξη για το κατάλληλο κατάλυμα, στο Κακοταροβούνι. Μην κρίνετε από το όνομα της περιοχής, που ακούγεται κακοτράχαλο. Η Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, που σύμφωνα με την πρόταση θα διαμορφωθεί σε φυλακή, βρί σκεται στην καρδιά του ελατοδάσους της Δίβρης. Καλύτερα από σαλέ στην Ελβετία. Διακοπές πολυτελείας! Και να ήταν μόνο αυτό... Αντί για σωφρονιστικούς υπαλλήλους θα βάλουν διακόνους ή εταιρεία σεκιούριτι. Ας μας επιτραπεί η επισήμανση: αφού οι μισοί εγκλείστηκαν για σεξουαλικά παραπτώματα, γιατί να τους κολάζουν με ευειδείς νέους των ιδιωτικών εταιρειών φύλαξης;
Κάποτε περνούσε ο παπάς από τη γειτονιά και έτρεχαν όλοι να του φιλήσουν το χέρι. Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, καθένας φοβάται ότι αν πλησιάσει καλυμμαύκι, μετά θα ψάχνει για το πορτοφόλι του. Το χειρότερο δεν είναι όμως η παράβαση. Οι ιερείς και οι καλόγεροι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, επιφορτισμένοι με περισσότερες ευθύνες. Αυτό που περισσότερο ενοχλεί είναι ότι απ΄ όλους αυτούς που κατηγορήθηκαν τα τελευταία χρόνια δεν ακούστηκε «συγγνώμη». Δεν ακούστηκε «ήμαρτον». Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία. Ούτε ένας όμως δεν έδειξε να μετανοεί, αντιθέτως όλοι βρίσκουν αφελείς δικαιολογίες. Ο καταχραστής είπε ότι είχε βάλει στην άκρη τους μισθούς του, ο παιδόφιλος ότι αγόραζε πορνογραφία για να καταλάβει τα βίτσια ενός πιστού, ο βιαστής ότι τον παγίδευσαν ιεχωβάδες. Με την ειλικρίνεια δεν θα γλίτωναν τη φυλακή, αλλά θα αποκαθιστούσαν, τρόπον τινά, την τιμή τους, δείχνοντας ότι κατάλαβαν τα κηρύγματα που άκουγαν μια ζωή από τον άμβωνα.
Η αμαρτία μπορεί να εξομολογηθεί στον Θεό αλλά και στον συνάνθρωπο. Τον συνάνθρωπο που, εκτός των άλλων, πληρώνει τους μισθούς των παπάδων και αδιαμαρτύρητα δέχεται το αφορολόγητο της εκκλησιαστικής περιουσίας (κτλ. κτλ.). Η ειδική περιποίηση είχε περάσει στη συνείδηση του Νεοέλληνα ως υποχρέωση απέναντι σε κάποιους που βρίσκονται ψηλά. Η εικόνα του κληρικού όμως έχει κατακρημνιστεί πλέον και έτσι δεν θα εκπλαγούμε αν κοπούν και τα προνόμια. Εχει περάσει μία εικοσαετία και πλέον από τότε που ο Αντώνης Τρίτσης μιλούσε για πρώτη φορά για τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας. Ο κλήρος έκτοτε έκανε τα πάντα για να τον δικαιώσει.
Σήμερα στην Κομοτηνή δικάζονται ο ηγούμενος κ. Εφραίμ και ο σύμβουλός του κ. Αρσένιος. Σε τρεις εβδομάδες θα δικαστούν ξανά, για άλλες πτυχές του σκανδάλου. Η σύνοψη των κατηγορητηρίων: είναι ύποπτοι ως απατεώνες ολκής. Το δικαστήριο θα αποφανθεί. Είναι βέβαια μεγάλο το σκάνδαλο και μεγάλη η προβολή, οπότε θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και θα μάθουμε όλοι την ετυμηγορία. Δεν έγινε το ίδιο και τον Δεκέμβριο, όταν ένας απλός ιερέας φυλακίστηκε για απλούς βιασμούς. Εκεί έχουμε φθάσει, να λέμε «σιγά το θέμα», να μη μας εκπλήσσει. Για να πάρει μεγάλη δημοσιότητα ένα έγκλημα ιερωμένου πρέπει να είναι θεαματικό. Ο 65χρονος ιερέας Ανδρέας Παπαϊωάννου καταδικάστηκε σε 11 χρόνια κάθειρξης επειδή βίασε δύο αγόρια. Αξιολόγηση: μονόστηλο. Δεν βίασε δα όλο το κατηχητικό. Την ίδια διακριτική αντιμετώπιση έχει και ο πατέρας κ. Πέτρος Παπουτσάκης, ιδρυτής της «Στέγης της Αγάπης», που, όπως κατήγγειλαν 13 από τις φιλοξενούμενες ανήλικες, ήταν «Στέγη της Παρενόχλησης», καθώς οι βιασμοί ήταν μέρος της καθημερινότητας.Πόσοι είναι οι κληρικοί και οι καλόγεροι που έχουν καταδικαστεί; Τόσοι ώστε η Ιερά Σύνοδος να ζητεί από τους υπουργούς Παιδείας και Δικαιοσύνης να ιδρυθεί φυλακή των ρασοφόρων. Το αίτημα κατατέθηκε τον Ιούλιο και μάλιστα έγινε υπόδειξη για το κατάλληλο κατάλυμα, στο Κακοταροβούνι. Μην κρίνετε από το όνομα της περιοχής, που ακούγεται κακοτράχαλο. Η Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, που σύμφωνα με την πρόταση θα διαμορφωθεί σε φυλακή, βρί σκεται στην καρδιά του ελατοδάσους της Δίβρης. Καλύτερα από σαλέ στην Ελβετία. Διακοπές πολυτελείας! Και να ήταν μόνο αυτό... Αντί για σωφρονιστικούς υπαλλήλους θα βάλουν διακόνους ή εταιρεία σεκιούριτι. Ας μας επιτραπεί η επισήμανση: αφού οι μισοί εγκλείστηκαν για σεξουαλικά παραπτώματα, γιατί να τους κολάζουν με ευειδείς νέους των ιδιωτικών εταιρειών φύλαξης;
Κάποτε περνούσε ο παπάς από τη γειτονιά και έτρεχαν όλοι να του φιλήσουν το χέρι. Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, καθένας φοβάται ότι αν πλησιάσει καλυμμαύκι, μετά θα ψάχνει για το πορτοφόλι του. Το χειρότερο δεν είναι όμως η παράβαση. Οι ιερείς και οι καλόγεροι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, επιφορτισμένοι με περισσότερες ευθύνες. Αυτό που περισσότερο ενοχλεί είναι ότι απ΄ όλους αυτούς που κατηγορήθηκαν τα τελευταία χρόνια δεν ακούστηκε «συγγνώμη». Δεν ακούστηκε «ήμαρτον». Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία. Ούτε ένας όμως δεν έδειξε να μετανοεί, αντιθέτως όλοι βρίσκουν αφελείς δικαιολογίες. Ο καταχραστής είπε ότι είχε βάλει στην άκρη τους μισθούς του, ο παιδόφιλος ότι αγόραζε πορνογραφία για να καταλάβει τα βίτσια ενός πιστού, ο βιαστής ότι τον παγίδευσαν ιεχωβάδες. Με την ειλικρίνεια δεν θα γλίτωναν τη φυλακή, αλλά θα αποκαθιστούσαν, τρόπον τινά, την τιμή τους, δείχνοντας ότι κατάλαβαν τα κηρύγματα που άκουγαν μια ζωή από τον άμβωνα.
Η αμαρτία μπορεί να εξομολογηθεί στον Θεό αλλά και στον συνάνθρωπο. Τον συνάνθρωπο που, εκτός των άλλων, πληρώνει τους μισθούς των παπάδων και αδιαμαρτύρητα δέχεται το αφορολόγητο της εκκλησιαστικής περιουσίας (κτλ. κτλ.). Η ειδική περιποίηση είχε περάσει στη συνείδηση του Νεοέλληνα ως υποχρέωση απέναντι σε κάποιους που βρίσκονται ψηλά. Η εικόνα του κληρικού όμως έχει κατακρημνιστεί πλέον και έτσι δεν θα εκπλαγούμε αν κοπούν και τα προνόμια. Εχει περάσει μία εικοσαετία και πλέον από τότε που ο Αντώνης Τρίτσης μιλούσε για πρώτη φορά για τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας. Ο κλήρος έκτοτε έκανε τα πάντα για να τον δικαιώσει.
