...
Η Ελλάδα είναι η χώρα του παραλόγου, αλλά τα πανεπιστήμιά μας ξεπερνούν ακόμη και τον ακραίο ορισμό του παραλογισμού. Τελευταίο παράδειγμα η ΑΣΟΕΕ, όπου ο πρύτανης τόλμησε να απομακρύνει μερικά ταμπλό ανακοινώσεων τα οποία είχαν τοποθετηθεί χωρίς καμία άδεια. Ακραίοι φοιτητές εισέβαλαν στα γραφεία της πρυτανείας και αφήρεσαν κομπιούτερς και άλλο υλικό, δηλώνοντας πως θα επιστραφούν μόλις ο πρύτανης υποχωρήσει στις πιέσεις τους.
Δεν γνωρίζουμε για πόσες ακόμη δεκαετίες ο ελληνικός λαός θα πληρώνει τα σπασμένα στα ελληνικά πανεπιστήμια επειδή λιγοστοί –φοιτητές και μη– επιλέγουν τη βία ως τρόπο συμπεριφοράς. Ηλθε, πάντως, η ώρα οι πανεπιστημιακές κοινότητες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να λειτουργήσουν αποφασιστικά ώστε να τεθεί τέρμα σε αυτές τις απαράδεκτες και φασίζουσες συμπεριφορές.
Η Ελλάδα είναι η χώρα του παραλόγου, αλλά τα πανεπιστήμιά μας ξεπερνούν ακόμη και τον ακραίο ορισμό του παραλογισμού. Τελευταίο παράδειγμα η ΑΣΟΕΕ, όπου ο πρύτανης τόλμησε να απομακρύνει μερικά ταμπλό ανακοινώσεων τα οποία είχαν τοποθετηθεί χωρίς καμία άδεια. Ακραίοι φοιτητές εισέβαλαν στα γραφεία της πρυτανείας και αφήρεσαν κομπιούτερς και άλλο υλικό, δηλώνοντας πως θα επιστραφούν μόλις ο πρύτανης υποχωρήσει στις πιέσεις τους.Δεν γνωρίζουμε για πόσες ακόμη δεκαετίες ο ελληνικός λαός θα πληρώνει τα σπασμένα στα ελληνικά πανεπιστήμια επειδή λιγοστοί –φοιτητές και μη– επιλέγουν τη βία ως τρόπο συμπεριφοράς. Ηλθε, πάντως, η ώρα οι πανεπιστημιακές κοινότητες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να λειτουργήσουν αποφασιστικά ώστε να τεθεί τέρμα σε αυτές τις απαράδεκτες και φασίζουσες συμπεριφορές.
(Καθημερινή, 6/5/2008)
Οι καταλήψεις σαν φάρσα
Η ιστορία πραγματικά επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Κάθε κινητοποίηση των φοιτητών γίνεται όλο και πιο αστεία. Τελευταίο κρούσμα οι ιδιότυπες καταλήψεις της Πρυτανείας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με αίτημα την επιστροφή κάποιων ταμπλό ανάρτησης αφισών που απομάκρυνε ο πρύτανης. Προχθές, μάλιστα, οι φοιτητές της άκρας Αριστεράς «κατάσχεσαν» συμβολικά και κρατούν ως ενέχυρο ηλεκτρονικούς υπολογιστές του Πανεπιστημίου μέχρι να τους επιστραφούν τα ταμπλό. Λες και ο εξοπλισμός αυτός δεν ανήκει στους ίδιους, λες και δεν τον αγόρασαν οι γονείς τους με τους φόρους τους.
Η λειτουργία των πανεπιστημίων εξαρτάται πλέον από τα όλο και πιο ιδιαίτερα γούστα ελάχιστων συνδικαλισμένων φοιτητών. Ακραίες ομάδες φοιτητοπατέρων, με όλο και πιο παράλογα αιτήματα, φρενάρουν την πρόοδο των ιδρυμάτων, υπονομεύουν το μέλλον χιλιάδων φοιτητών που μοχθούν να μάθουν και να προκόψουν.
Η κατάσταση στα πανεπιστήμια γίνεται πλέον κωμωδία. Επικίνδυνη, όμως, για το μέλλον χιλιάδων παιδιών, που σύντομα θα αρχίσουν να ψάχνουν μια θέση στην παραγωγική διαδικασία και δεν θα μπορούν γιατί δεν θα έχουν τα εφόδια. Και η ανεργία των πτυχιούχων θα συνεχίσει να καλπάζει, επειδή κάποιοι φοιτητοπατέρες ζητούν όλο και περισσότερα ταμπλό.
(Καθημερινή, 8/5/2008)
