...
Πριν από δύο μήνες περίπου αναφέραμε σ' αυτό το blog ένα περιστατικό που καταγράφηκε στη βόρεια Γερμανία, έξω από το Rostock. Κάπου "εκεί κοντά" έπεσε ένα μετεωρίτης, τον οποίο κατέγραψαν κάμερες ασφαλείας.
Τώρα επιβεβαιώνεται ότι, δεν ήταν σημάδι εξ ουρανού για να φτιαχτούν οι θεόπληκτοι, όπως έκαναν επί αιώνες στο παρελθόν, δεν ήταν Ούφο που ήρθε από δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά για να τρομάξει τους περαστικούς και να φύγει πάλι πίσω, δεν ήταν οι Ελ που επέστρεψαν στη Γη για να υπενθυμίσουν ποια είναι η περιούσια φυλή πάνω σ' αυτό τον πλανήτη, ήταν ένας απλός και ταπεινός μετεωρίτης. Όχι όμως στο γερμανικό έδαφος αλλά απέναντι, στο νησί Lolland της Δανίας.
Ήταν δε ένας "ανθρακούχος χονδρίτης", όπως χαρακτηρίζεται από τους γεωλόγους, με ηλικία 4,5 δισεκ. ετών, προήλθε δηλαδή από την εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος (βλέπε επίσης εδώ). Οι ανθρακούχοι χονδρίτες είναι πολύ πρωτόγονοι, πετρώδεις μετεωρίτες που περιέχουν οργανικό άνθρακα. Είναι δε πρωτογενείς μετεωρίτες, υπολείμματα των οποίων έχουν βρεθεί και στη Γη, και γνωρίζουμε ότι σχηματίστηκαν μαζί με τους πλανήτες πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα υπολείμματα αυτού του μετεωρίτη εντόπισε, όχι κάποιος αγρότης στο κέντρο του δανέζικου νησιού Λόλαντ, αλλά ο Thomas Grau, 36 ετών, από το Bernau κοντά στο Βερολίνο. Το επάγγελμα από το οποίο ζει ο Γκράου, πρέπει να είναι το μοναδικό στον κόσμο: ανιχνευτής μετεωριτών, τους οποίους προσφέρει στα ερευνητικά εργαστήρια και αμείβεται αδρά.
(click)
::
::
Ο Γκράου ακολούθησε και σ' αυτή την περίπτωση τη συνήθη στρατηγική του. Μόλις πληροφορήθηκε για τις εικόνες που κατέγραψαν οι κάμερες, άρχισε να επισκέπτεται τις περιοχές όπου εμφανίστηκε η λάμψη. Στην περιοχή του Ρόστοκ (Γερμανία) διαπίστωσε, ρωτώντας όλους όσους συναντούσε και ισχυρίζονταν πως κάτι είδαν, ότι η λάμψη ήταν από τα βόρεια: όσοι ήταν μέσα σε σπίτια είδαν στα βορινά παράθυρα κάτι, όσοι ήταν έξω, επίσης έδειχναν τον Βοριά, προς τη θάλασσα. Τελικά κατέληξε ο Γκράου στο συμπέρασμα ότι ο μετεωρίτης έπεσε πάνω στη θάλασσα ή ίσως σε κάποια ξηρά ενδιάμεσα, δηλαδή σε κάποιο δανέζικο νησί.
Συνέχισε λοιπόν τις έρευνές του στη νότια Σουηδία, όπου όλοι όσοι ρωτήθηκαν έλεγαν ότι η λάμψη φάνηκε στο Νοτιά, ίσως και πάνω από τη θάλασσα... Έτσι, η μόνη ελπίδα του ερευνητή ήταν πράγματι τα δανέζικα νησιά, όπου με μεθοδική αναζήτηση κατέληξε ο Γκράου σε κάποια λιβάδια στο κέντρο του νησιού Λόλαντ.
Εκεί εντόπισε ο ανιχνευτής τα διάφορα κομμάτια του μετεωρίτη, συνολικά 3Ο γραμμάρια. Αρχικά ο μετεωρίτης πρέπει να ζύγισε μερικούς τόνους, αλλά με την είσοδό του στη γήινη ατμόσφαιρα και την έκρηξή του λόγω υπερθέρμανσης, κατέληξαν στην επιφάνεια του νησιού διάφορα μικρά κομμάτια. Σίγουρα, κάποια άλλα κομμάτια θα βρίσκονται σε παρακείμενες περιοχές ή θα έχουν πέσει στη θάλασσα.
Οι ερευνητές στα εργαστήρια που εξέτασαν τα δείγματα που έφερε ο Γκράου, εντόπισαν σ' αυτά ασβέστιο και αργίλιο της εποχής που δημιουργείτο το ηλιακό μας σύστημα. Περιέχονται δε αυτά σε μορφή κοίλων σφαιριδίων με διαστάσεις κάτω του 1 μm. Σε παλαιότερα αντίστοιχα ευρήματα του έτους 2ΟΟΟ στον Καναδά, οι χονδρίτες είχαν στο εσωτερικό τους επίσης, με μορφή σφαιριδίων, διάφορα αμινοξέα, που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία ζωής. Αναμένεται και στα νεότερα δείγματα του Γκράου να εντοπιστούν ανάλογες οργανικές ενώσεις.
Σε διάφορα δείγματα μετεωριτών έχουν βρεθεί πολύ ασυνήθιστες ισοτοπικές συνθέσεις υδρογόνου και αζώτου, μια απόδειξη ότι τα σφαιρίδια δεν προήλθαν από τη Γη. Οι ισοτοπικές αναλογίες σε αυτά δείχνουν ότι σχηματίστηκαν σε θερμοκρασίες περίπου -260° C, κοντά στο απόλυτο μηδέν. Τα οργανικά σφαιρίδια δημιουργήθηκαν πιθανότατα στο ψυχρό μοριακό νέφος που γέννησε το ηλιακό σύστημά μας ή στον πιο ακραίο όριο του πρώιμου ηλιακού συστήματος.
Έτσι επιβεβαιώνεται από όλα τα δείγματα μετεωριτών, μέχρι σήμερα, ότι οι οργανικές ενώσεις, πέρα από αυτές που δημιουργήθηκαν στη Γη με αβιογένεση, ήρθαν εν μέρει από το διάστημα, από άλλα ηλιακά συστήματα που καταστράφηκαν και διέσπειραν τα υλικά τους προς όλες τις κατευθύνσεις - και προς τη Γη συνεπώς.
Να επεκτείνω, με αυτή την ευκαιρία, τις συναφείς σκέψεις: όταν σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια εκραγεί ο Ήλιος, μαζί με τη Γη και τους κοντινούς πλανήτες, και διασπείρει τα υλικά του στην περιοχή του γαλαξία που βρισκόμαστε, θα διασπαρούν επίσης τα υλικά των σωμάτων μας που θα έχουν ενωθεί με το έδαφος. Έτσι, θα συνεχίσουν τα μόριά μας να κυκλοφορούν στο αιώνιο σύμπαν, απ' όπου προήλθαν εξ άλλου, ίσως σε κάποιο βράχο ενός νέου πλανήτη, ίσως στο ράμφος κάποιου πουλιού, αν υπάρχει εκεί πανίδα, ίσως και σε κάποιο κορμό δέντρου, αν υπάρχει εκεί χλωρίδα - χωρίς μνήμη και συνείδηση της σημερινής ύπαρξής τους όμως...
Πριν από δύο μήνες περίπου αναφέραμε σ' αυτό το blog ένα περιστατικό που καταγράφηκε στη βόρεια Γερμανία, έξω από το Rostock. Κάπου "εκεί κοντά" έπεσε ένα μετεωρίτης, τον οποίο κατέγραψαν κάμερες ασφαλείας.
Τώρα επιβεβαιώνεται ότι, δεν ήταν σημάδι εξ ουρανού για να φτιαχτούν οι θεόπληκτοι, όπως έκαναν επί αιώνες στο παρελθόν, δεν ήταν Ούφο που ήρθε από δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά για να τρομάξει τους περαστικούς και να φύγει πάλι πίσω, δεν ήταν οι Ελ που επέστρεψαν στη Γη για να υπενθυμίσουν ποια είναι η περιούσια φυλή πάνω σ' αυτό τον πλανήτη, ήταν ένας απλός και ταπεινός μετεωρίτης. Όχι όμως στο γερμανικό έδαφος αλλά απέναντι, στο νησί Lolland της Δανίας.
Ήταν δε ένας "ανθρακούχος χονδρίτης", όπως χαρακτηρίζεται από τους γεωλόγους, με ηλικία 4,5 δισεκ. ετών, προήλθε δηλαδή από την εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος (βλέπε επίσης εδώ). Οι ανθρακούχοι χονδρίτες είναι πολύ πρωτόγονοι, πετρώδεις μετεωρίτες που περιέχουν οργανικό άνθρακα. Είναι δε πρωτογενείς μετεωρίτες, υπολείμματα των οποίων έχουν βρεθεί και στη Γη, και γνωρίζουμε ότι σχηματίστηκαν μαζί με τους πλανήτες πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα υπολείμματα αυτού του μετεωρίτη εντόπισε, όχι κάποιος αγρότης στο κέντρο του δανέζικου νησιού Λόλαντ, αλλά ο Thomas Grau, 36 ετών, από το Bernau κοντά στο Βερολίνο. Το επάγγελμα από το οποίο ζει ο Γκράου, πρέπει να είναι το μοναδικό στον κόσμο: ανιχνευτής μετεωριτών, τους οποίους προσφέρει στα ερευνητικά εργαστήρια και αμείβεται αδρά.
::
::
Ο Γκράου ακολούθησε και σ' αυτή την περίπτωση τη συνήθη στρατηγική του. Μόλις πληροφορήθηκε για τις εικόνες που κατέγραψαν οι κάμερες, άρχισε να επισκέπτεται τις περιοχές όπου εμφανίστηκε η λάμψη. Στην περιοχή του Ρόστοκ (Γερμανία) διαπίστωσε, ρωτώντας όλους όσους συναντούσε και ισχυρίζονταν πως κάτι είδαν, ότι η λάμψη ήταν από τα βόρεια: όσοι ήταν μέσα σε σπίτια είδαν στα βορινά παράθυρα κάτι, όσοι ήταν έξω, επίσης έδειχναν τον Βοριά, προς τη θάλασσα. Τελικά κατέληξε ο Γκράου στο συμπέρασμα ότι ο μετεωρίτης έπεσε πάνω στη θάλασσα ή ίσως σε κάποια ξηρά ενδιάμεσα, δηλαδή σε κάποιο δανέζικο νησί.
Συνέχισε λοιπόν τις έρευνές του στη νότια Σουηδία, όπου όλοι όσοι ρωτήθηκαν έλεγαν ότι η λάμψη φάνηκε στο Νοτιά, ίσως και πάνω από τη θάλασσα... Έτσι, η μόνη ελπίδα του ερευνητή ήταν πράγματι τα δανέζικα νησιά, όπου με μεθοδική αναζήτηση κατέληξε ο Γκράου σε κάποια λιβάδια στο κέντρο του νησιού Λόλαντ.
Εκεί εντόπισε ο ανιχνευτής τα διάφορα κομμάτια του μετεωρίτη, συνολικά 3Ο γραμμάρια. Αρχικά ο μετεωρίτης πρέπει να ζύγισε μερικούς τόνους, αλλά με την είσοδό του στη γήινη ατμόσφαιρα και την έκρηξή του λόγω υπερθέρμανσης, κατέληξαν στην επιφάνεια του νησιού διάφορα μικρά κομμάτια. Σίγουρα, κάποια άλλα κομμάτια θα βρίσκονται σε παρακείμενες περιοχές ή θα έχουν πέσει στη θάλασσα.
Οι ερευνητές στα εργαστήρια που εξέτασαν τα δείγματα που έφερε ο Γκράου, εντόπισαν σ' αυτά ασβέστιο και αργίλιο της εποχής που δημιουργείτο το ηλιακό μας σύστημα. Περιέχονται δε αυτά σε μορφή κοίλων σφαιριδίων με διαστάσεις κάτω του 1 μm. Σε παλαιότερα αντίστοιχα ευρήματα του έτους 2ΟΟΟ στον Καναδά, οι χονδρίτες είχαν στο εσωτερικό τους επίσης, με μορφή σφαιριδίων, διάφορα αμινοξέα, που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία ζωής. Αναμένεται και στα νεότερα δείγματα του Γκράου να εντοπιστούν ανάλογες οργανικές ενώσεις.
Σε διάφορα δείγματα μετεωριτών έχουν βρεθεί πολύ ασυνήθιστες ισοτοπικές συνθέσεις υδρογόνου και αζώτου, μια απόδειξη ότι τα σφαιρίδια δεν προήλθαν από τη Γη. Οι ισοτοπικές αναλογίες σε αυτά δείχνουν ότι σχηματίστηκαν σε θερμοκρασίες περίπου -260° C, κοντά στο απόλυτο μηδέν. Τα οργανικά σφαιρίδια δημιουργήθηκαν πιθανότατα στο ψυχρό μοριακό νέφος που γέννησε το ηλιακό σύστημά μας ή στον πιο ακραίο όριο του πρώιμου ηλιακού συστήματος.
Έτσι επιβεβαιώνεται από όλα τα δείγματα μετεωριτών, μέχρι σήμερα, ότι οι οργανικές ενώσεις, πέρα από αυτές που δημιουργήθηκαν στη Γη με αβιογένεση, ήρθαν εν μέρει από το διάστημα, από άλλα ηλιακά συστήματα που καταστράφηκαν και διέσπειραν τα υλικά τους προς όλες τις κατευθύνσεις - και προς τη Γη συνεπώς.
Να επεκτείνω, με αυτή την ευκαιρία, τις συναφείς σκέψεις: όταν σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια εκραγεί ο Ήλιος, μαζί με τη Γη και τους κοντινούς πλανήτες, και διασπείρει τα υλικά του στην περιοχή του γαλαξία που βρισκόμαστε, θα διασπαρούν επίσης τα υλικά των σωμάτων μας που θα έχουν ενωθεί με το έδαφος. Έτσι, θα συνεχίσουν τα μόριά μας να κυκλοφορούν στο αιώνιο σύμπαν, απ' όπου προήλθαν εξ άλλου, ίσως σε κάποιο βράχο ενός νέου πλανήτη, ίσως στο ράμφος κάποιου πουλιού, αν υπάρχει εκεί πανίδα, ίσως και σε κάποιο κορμό δέντρου, αν υπάρχει εκεί χλωρίδα - χωρίς μνήμη και συνείδηση της σημερινής ύπαρξής τους όμως...
