Αφού ξεπεράστηκε η σημασία της παραδοσιακής νηστείας -ένα έθιμο από εποχές που υπήρχε πείνα και με τέτοιες επινοήσεις κατάφερνε το ιερατείο να μειώσει τις απαιτήσεις των πεινασμένων προς την εξουσία- έψαχναν οι καθολικοί να βρουν ένα υποκατάστατο προς απαγόρευση. Ανακάλυψαν λοιπόν τη χρήση της νέας τεχνολογίας ως κατάλληλο στόχο:
Δίνοντας μία σύγχρονη... εκδοχή της εγκράτειας κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, ρωμαικαθολικές επισκοπές στην Ιταλία καλούν τους πιστούς σε high-tech «νηστεία» έως το Πάσχα, ζητώντας αποχή από την αποστολή γραπτών μηνυμάτων, τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης τύπου Facebook, τα MP3 και άλλους πειρασμούς...Η εκστρατεία άρχισε από την επισκοπή της Μόντενα και επεκτάθηκε σε άλλες ιταλικές πόλεις με αποκορύφωμα τις εκκλησιαστικές αρχές του Ρίβολι, οι οποίες συνέστησαν στους πιστούς να μη βλέπουν ούτε τηλεόραση και να καλύψουν τη συσκευή με μαύρο πέπλο.
Η επισκοπή της Μόντενα καλεί, μεταξύ άλλων, τους πιστούς να απέχουν από τα γραπτά μηνύματα κάθε Παρασκευή, αναφέροντας ότι η «ημέρα χωρίς sms» έχει στόχο να εστιάσει την προσοχή στην πολυετή σύρραξη στο Κονγκό, την οποία τροφοδοτεί εν μέρει η μάχη για τον έλεγχο των μεταλλείων τανταλίου, ορυκτού που χρησιμοποιείται ως υλικό στα κινητά τηλέφωνα. Στη βορειοδυτική πόλη του Τρέντο η εκκλησία δημιούρηγσε μάλιστα ένα «ημερολόγιο τρόπου ζωής» με προτάσεις για αλλαγές στην καθημερινή ζωή των πιστών κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής.
Ενδεικτικά η επιτροπή προτείνει: Αφήστε τα αυτοκίνητα στο σπίτι και πάρτε το ποδήλατο ή το λεωφορείο, σταματήστε να πετάτε τσίχλες στους δρόμους και αρχίστε να ανακυκλώνετε τα απορρίμματα. Χαρείτε τη σιωπή μίας εβδομάδας χωρίς το Διαδίκτυο και χωρίς iPods. Πάντως, στην Αγία Έδρα επικρατεί σκεπτικισμός για τις προτροπές των ρωμαιοκαθολικών επισκοπών, αν και φαίνεται ότι η οδηγία έχει την έγκριση του Πάπα Βενέδικτου.
(www.in.gr, 5/3/2009)
Σε επόμενη φάση θα μπορούσαν να αποτρέψουν από τη χρήση του μετρό ή να ζητήσουν να μη φοράει ο κόσμος γυαλιά ή να μη χτενίζει τα μαλιά του. Θα μπορούσαν βέβαια επίσης να απαγορέψουν στο κόσμο να δίνει λεφτά στο παγκάρι (καλά, λέμε και καμιά κουταμάρα...) Κάτι θέλουν να βρουν για να φανεί ότι καθοδηγούν το ποίμνιο, το οποίο όμως όλο και περισσότερο αδιαφορεί.
