Ο κόσμος είναι ένα βιβλίο! Όποιος δεν ταξιδεύει, έχει διαβάσει μόνο μία σελίδα από αυτό!
Το έτος 1990 ξεκίνησαν δύο φίλοι και συνάδελφοι στον εργασιακό χώρο τους, ο Γιάννης Βουλιουρής και ο Θύμιος Γάτος, μηχανικοί αμφότεροι, για ένα εξερευνητικό ταξίδι διαφορετικό από αυτά που συνηθίζουμε. Όχι στο Λουτράκι ή στη Λαμία, όχι στο Πήλιο ή στον Παρνασσό, όχι στην Πράγα, στο Μόναχο ή στο Παρίσι, αλλά κατ’ ευθείαν στη ζούγκλα της Ινδονησίας.Για το σκοπό αυτό πήραν οι δύο ατρόμητοι εξερευνητές από τον εργοδότη τους την ετήσια άδεια 2 ετών και είχαν έτσι στη διάθεσή τους 2 μήνες για εξερεύνηση της άγνωστης για τους Ευρωπαίους χώρας, την οποία μπορεί να γνωρίσουμε μεν καμιά φορά κι εμείς, αλλά μόνο με οργανωμένη ομαδική επίσκεψη. Αυτό σημαίνει, φυσικά, περιορισμό στα συνηθισμένα σημεία επίσκεψης τουριστών.
Ο χάρτης δεξιά (click) δείχνει τη διαδρομή που ακολούθησαν οι δύο εξερευνητές. Ερχόμενοι από την Αθήνα με αεροπορική πτήση επισκέφτηκαν αεροπορικά (ευθείες γραμμές στο χάρτη) διάφορες κεντρικές πόλεις κι από εκεί έκαναν εξορμήσεις με αυτοκίνητο σε πόλεις και χωριά, σε μέρη που ποτέ δεν σε οδηγούν οι ξεναγοί οργανωμένων ταξιδιών.
Παρ' ότι υπήρξε πρόθεση από τον ένα εκ των δύο ταξιδιωτών, τον Θύμιο Γάτο, να γραφεί βιβλίο με τις εντυπώσεις αμέσως μετά την επιστροφή από αυτό το ταξίδι, πέρασαν δύο χρόνια ώσπου να το αποφασίσει λόγω πολλών ειλημμένων υποχρεώσεών του. Έτσι, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι βρέθηκε το έτος 1992 με μετάθεση σε ένα ήσυχο μέρος της Ελλάδας, την Καστοριά, και αξιοποιώντας πολλές φωτογραφίες και βιντεοταινίες που είχαν τραβήξει, καθώς και σημειώσεις στα ημερολογιά τους, κατέγραψε ο Θύμιος τις δύο πρώτες εβδομάδες της ταξιδιωτικής περιπέτειας και τις έδεσε σε αυτοσχέδιο βιβλίο, το οποίο όμως ποτέ δεν έφτασε να τυπωθεί και να κυκλοφορήσει στο εμπόριο. Έτσι έμεινε η ολοκλήρωση των εντυπώσεων από αυτό το ταξίδι σε εκκρεμότητα και έκτοτε δεν κατέστη δυνατόν να συνεχιστεί, παρ' ότι και οι δύο ταξιδιώτες του 1990 είναι πλέον συνταξιούχοι.
Στο εξής θα αρχίσω λοιπόν να δημοσιεύω συνεχόμενα αποσπάσματα από αυτή την περιγραφή στο παρόν blog και μπορεί να τα παρακολουθήσει κάθε ενδιαφερόμενος/νη. Αν προκύψει σημαντικό ενδιαφέρον από τους αναγνώστες, ίσως αποφασίσει ο συγγραφέας και/ή ο έτερος εξερευνητής να συνεχίσουν αυτή τη συγγραφή. Μόνο που αυτό μου φαίνεται πολύ απίθανο, για τους λόγους που εξηγώ αμέσως μετά.
Οι δύο αυτοί φίλοι (και δικοί μου φίλοι, με τον Θ. Γάτο ήμουν μάλιστα συμφοιτητής) αποφάσισαν να εξορμήσουν για ένα νέο ταξίδι, αυτή τη φορά στα δυτικά: Κεντρική Αμερική (Κοσταρίκα), ΗΠΑ και μετά στην Ταϊτή και την Γαλλική Πολυνησία. Στα νησιά Tahiti, Huahine, Bora-Bora, Moorea και σ' αυτά του πελάγους Tuamotou, στα πέρατα της Γαλλικής Πολυνησίας, τερματίζοντας στίς Μαρκησίες Νήσους όπου έζησε και πέθανε ο διάσημος ζωγράφος Paul Gaugin.
Τώρα υπάρχει όμως ηθική δέσμευση για μια διαφορετική αντιμετώπιση του θέματος των δημοσιεύσεων, βοηθούντων και των τεχνολογικών εξελίξεων: Οι δύο εξερευνητές θα γράφουν όσο συχνά μπορούν κάποιο κείμενο για τις τρέχουσες εμπειρίες τους και θα το στέλνουν σε μένα, μαζί με φωτογραφίες και μικρά βίντεο, όπου και όποτε βρουν σύνδεση στο Internet, με στόχο την άμεση δημοσίευση στο blog.
Τους εύχομαι και εκ μέρους των αναγνωστών αυτού του blog καλό ταξίδι, καλές εξερευνήσεις και καλή επάνοδο αλλά ταυτόχρονα και καλές περιγραφές, με πολλές φωτογραφίες και βίντεο. Καταρχάς όμως τα κείμενα από το ταξίδι στην Ινδονησία, τα οποία θα δημοσιεύονται υπό τον γενικό τίτλο Perjalanan που σημαίνει στη γλώσσα των Ινδονήσιων κάτι μεταξύ «ταξιδεύοντας» και «σουλατσάροντας».
Να σημειώσω, κλείνοντας, ότι στα κείμενα για το ταξίδι στην Ινδονησία θα χρησιμοποιήσω και μερικές μεταγενέστερες φωτογραφίες από το Internet, αν δεν υπάρχουν αντίστοιχες από τους δύο φίλους.
Προσθήκη: Αφού έγραψα αυτή την ανάρτηση, άρχισα να ψάχνω στον παγκόσμιο ιστό για παρόμοιες εξορμήσεις. Διαπίστωσα με έκπληξη και ευχαρίστηση ότι και πολλοί άλλοι στον κόσμο έχουν επιχειρήσει ανάλογες αποδράσεις με ταυτόχρονη δημοσίευση των εμπειριών τους στο Internet. Ως σημαντικότερη ελληνική εντόπισα αυτή του Δημήτρη Παρούση που υπέδειξε σχολιαστής!
(Stelios Frangopoulos, Στέλιος Φραγκόπουλος)
...
