(από τον ΠΕΤΡΟ ΜΑΝΤΑΙΟ, Ελευθεροτυπία, 4/11/2009)
Και το όνομα αυτού «Γεροτσακούλι». Κτήμα 130 στρεμμάτων στη Νέα Μάκρη. Ως κάτοχος εμφανίζεται η Μονή Πεντέλης. Τίτλοι κυριότητας δεν υπάρχουν. Ομως η κάτοχος υποστηρίζει ότι υπήρχαν, αλλά κάηκαν σε πυρκαγιά του 1850 — παλιά ιστορία οι ... διευθετικές πυρκαγιές στην Αττική!
Ωστόσο, απόφαση του υπουργείου Γεωργίας (1911) παραχωρούσε μεν στη μονή δικαίωμα διακατοχής-εκμετάλλευσης, αλλά με το Δημόσιο να κρατά πάντα την κυριότητα των εκτάσεων. Το 1938 η μονή αναθέτει σε δικό της δασολόγο να συντάξει χάρτη με την ιδιοκτησία της. Επειδή, όμως, ο χάρτης αποτελεί ιδιωτικό έγγραφο, δεν μπορεί να θεωρηθεί αποδεικτικό στοιχείο.
Σαν από θαύμα μέσα σ' έναν αιώνα («Καθημερινή», 27/9) το «Γεροτσακούλι»... θέριεψε. Τα 130 στρέμματα γίναν 48.000! Από την αρχική θέση στη Νέα Μάκρη, κατά μήκος της λεωφόρου Μαραθώνος, ανηφόρισε ίσαμε την κορφή του Πεντελικού και, μετά, κατηφόρισε μέχρι το Μαρούσι και την Κηφισιά σαν ... ευλογημένο προζύμι. Οπως υπολογίζεται, από τη δεκαετία του '70 έως σήμερα, περίπου 10.000 στρέμματα πουλήθηκαν -μαζί βέβαια με το ...πρόβλημα: η έκταση παραμένει πάντα δασική, άρα μη οικοδομήσιμη. Εκ του αποτελέσματος -ό,τι πιάνει το μάτι μας...- ο χαρακτηρισμός αποδεικνύεται ...τρίχες, και οι πυρκαγιές -κυριολεκτικά!- παίρνουν και δίνουν.
Περίπου την εποχή που ... κάηκαν τα έγγραφα ιδιοκτησίας της Μονής Πεντέλης, η περίφημη Δούκισσα της Πλακεντίας αγόρασε από το Δημόσιο ολόκληρη τη δυτική-νοτιοδυτική πλαγιά της Πεντέλης: από τη σημερινή Παλαιά Πεντέλη μέχρι το Χαλάνδρι. Λίγο μετά τον θάνατό της (1854) εμφανίστηκε «αλεξιπτωτιστής» ... ανιψιός εκ Παρισίων ως μοναδικός κληρονόμος. Το ελληνικό δημόσιο, για να αποφύγει «διπλωματικό επεισόδιο», αποζημίωσε τον «ανιψιό» και ανέκτησε την έκταση της Δουκίσσης! Μετά ήρθαν οι ... συνήθεις άρπαγες με ... σχέδια πόλεως. Και παρέμειναν.
