Αναχωρούμε για Συρία. Στα σύνορα αποχαιρετάμε τον Σελίμ τον Ιορδανό ξεναγό και καλωσορίζουμε τον Αμιν τον Σύριο ξεναγό μας με τις ελληνικές-κρητικές ρίζες. Ο έλεγχος στα διαβατήρια και βίζα αυστηρός και αρκετά τριτοκοσμικός, αλλά η ελληνική μας ιθαγένεια ομολογώ ότι μας διευκόλυνε αφάνταστα. Αφήνουμε τις φωτογραφίες των προγόνων του βασιλιά Αμντάλα και μας υποδέχονται οι φωτογραφίες του προέδρου Bashar Assad και του μπαμπά του Hafez Assad.
Η Συρία έχει πληθυσμό 20.000.000 που το 75% είναι κάτω των 35 ετών. Μονοκομματικό σοσιαλιστικό το καθεστώς υποστηριζόμενο από το στρατό. Οι επιλογές του κόσμου, όπως χαριτωμένα μας είπε ο ξεναγός μας, είναι μεταξύ ΝΑΙ και ΝΑΙ!
Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μωαμεθανοί, οι υπόλοιποι χριστιανοί που ανήκουν σε διάφορα δόγματα, αλλά συμβιούν άριστα. Δίπλα σε κάθε τζαμί υπάρχει και μια χριστιανική εκκλησία. Η συριακή γλώσσα είναι κλάδος της αραμαϊκής. Το νόμισμα είναι συριακές λίρες και 1 € αντιστοιχεί σε 80 συριακές λίρες
Η πρώτη μας γνωριμία με την Συρία είναι η πόλη Μπόσρα. Σπουδαία ρωμαϊκή πόλη που διετέλεσε και πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Αραβίας, μαζί με την Πέτρα τον 2ο αιώνα π.Χ. έλεγχαν όλους τους εμπορικούς δρόμους που περνούσαν από την Ιορδανία και ήταν μεγάλος εμπορικός σταθμός για τα καραβάνια που πήγαιναν στην Μέκκα. Μετά την παρακμή της, τα καινούργια σπίτια χτίζονταν με οικοδομικά υλικά από προγενέστερες κατασκευές κι έτσι σώζονται στα κτίρια πολλά παλιά στοιχεία.
::
Μέσα στο κάστρο σώζεται το εκπληκτικό ρωμαϊκό θέατρο που χρησίμευε και σαν αρένα μαχών με άγρια ζώα, διακρίνονται οι κόγχες για τα σίδερα που εμπόδιζαν την επαφή των ζώων με τις κερκίδες, στις οποίες καθόταν ο κόσμος. Χάρη στις προσεγμένες αναστηλώσεις χρησιμοποιείται ο χώρος ακόμα και σήμερα για θεατρικές παραστάσεις. Διασχίζουμε τον κεντρικό δρόμο, το νυμφαίο, μια αψίδα με 3 καμάρες, εγκαταστάσεις από θερμά λουτρά, το αρχαιολογικό μουσείο, τα σημαντικά ερείπια του ναού Σέργιου και Βάκχου που η αποτυχία να στηριχθεί ο τρούλος σε κόγχες και στύλους, τροποποίησαν την αρχιτεκτονική έτσι, ώστε να χτισθούν πολλοί χριστιανικοί ναοί της Κωνσταντινουπόλεως. Μεντρεσέδες και τζαμιά βρίσκονται μέσα στον χώρο που δυστυχώς όμως μένουν και πολλοί κάτοικοι χωρίς τις απαραίτητες συνθήκες υγιεινής και η περιοχή βρωμάει απίστευτα.
Κατευθυνόμαστε για Δαμασκό και καθοδόν περνάμε αμέτρητα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για οικονομικές σπουδές τα περισσότερα, γιατί τα κρατικά είναι περισσότερο για θετικές επιστήμες και επιστήμες υγείας και η εισαγωγή σε αυτά πάρα πολύ δύσκολη και χρειάζεται απίστευτα υψηλή βαθμολογία.
Λένε ότι, σε όποιον ρωτούσε τον Μωάμεθ, γιατί δεν πήγαινε στη Δαμασκό, ο προφήτης του Ισλάμ απαντούσε πως δεν μπορεί κανείς να πάει στον παράδεισο 2 φορές.
Φθάνουμε στη Δαμασκό στο DAMASCUS CHAM PALACE, ένα ανατολίτικου τύπου ξενοδοχείο πολυτελέστατο. Η πρώτη μας γνωριμία με την πόλη είναι γροθιά στο στομάχι. Βρώμικη και απίστευτα θορυβώδης.
Η Δαμασκός είναι μια από τις παλαιότερε πόλεις στον κόσμου που δεν έπαψε ποτέ να κατοικείται. Φοίνικες, Ουγκαρίτ – λαοί της θάλασσας, Ασσύριοι, Αραμαίοι, Έλληνες (2, 5 αιώνες κυριαρχία), Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Μαμελούκοι, Μογγόλοι, Οθωμανοί και όλοι άφησαν τα σημάδια τους σε αυτή την πόλη.
Το βράδυ δειπνούμε στον πύργο του ξενοδοχείου που κινείται αργά και απολαμβάνουμε την θέα της φωτισμένης πόλης. Όλες οι πόλεις το βράδυ με τα φώτα κι από ψηλά είναι πανέμορφες.
Την επομένη διασχίζοντας το κέντρο της ερχόμαστε αντιμέτωποι με το έντονο μουσουλμανικό στοιχείο, ειδικά στην αμφίεση των γυναικών. Έχουμε και λέμε, οι γυναίκες είναι ντυμένες με:
· ΝΙΚΑΜΠ: μαύρο κάλυμμα κεφαλής μέχρι την μέση που καλύπτει όλο το πρόσωπο εκτός από τα μάτια, επίσης καλύπτει και όλο το πρόσωπο και τα μάτια και απαραιτήτως φοράνε μακριά μαύρα γάντια για να μην φαίνεται ίχνος δέρματος,
· ΧΙΤΖΑΜΠ: μαντήλι που καλύπτει τα μαλλιά, το λαιμό αλλά όχι το πρόσωπο,
· ΤΖΙΛΜΠΑΜΠ: μακρύ πανωφόρι μαύρο ή άλλου χρώματος που καλύπτει όλο το σώμα, εκτός από τα πόδια και τα χέρια,
· ΑΛ ΑΜΙΡΑ: μαντίλα με 2 κομμάτια ένα στενό σκούφο και ένα μαντήλι που καλύπτει κεφάλι, ώμους και σώμα,
· ΣΑΙΛΑ/ΝΤΟΥΠΑΤΑ: τριγωνικό μαντήλι γύρω από το κεφάλι που στερεώνεται στους ώμους,
· ΧΙΜΑΡ: κυκλική μαντίλα με άνοιγμα στο πρόσωπο που καλύπτει μαλλιά λαιμό και ώμους,
· ΤΣΑΝΤΟΡ: φαρδύ μαύρο πανωφόρι που καλύπτει όλο το σώμα περιορίζοντας τα χέρια.
Παπούτσια συνήθως μαύρα κλειστά και οι πιο νέες με ψηλά τακούνια. Πάντως, άσχετα με τα μαύρα ρούχα, οι γυναίκες της Συρίας που περνούσαν δίπλα μας μοσχοβολούσαν σαπούνι και φρεσκάδα.
Οι άντρες φοράνε άσπρες, μαύρες ή μπεζ μακριές πουκαμίσες, με την κουφία το καρό κόκκινο–άσπρο μαντήλι που στηρίζεται σφικτά στο κεφάλι με το αιγκάλι, πλεγμένο στεφάνι από μαύρα κορδόνια. Το πόδια τους γυμνά με πέδιλα.
Οι περισσότεροι νέοι που είναι ντυμένοι με τον ευρωπαϊκό τρόπο, φοράνε κάτι απίστευτα μυτερά παπούτσια, ότι πρέπει για σκότωμα κατσαρίδας στη γωνία.
Στο αρχαιολογικό Μουσείο της Δαμασκού θαυμάζουμε την πόρτα εισόδου, έργο τέχνης: πρόκειται για την πρόσοψη –που ξηλώθηκε και ξανασυναρμολογήθηκε με μεγάλη προσοχή– από Ομμαϋαδικό κάστρο του 727 μ.Χ. Το μουσείο χωρίζεται σε τμήματα προϊστορίας, συριακές αρχαιότητες, κλασσικές αρχαιότητες, ισλαμική τέχνη και αραβο-συριακή σύγχρονη τέχνη.
Μπρούτζινα, αγάλματα από βασάλτη, σκαλιστά ελεφαντόδοντα, ψηφιδωτά, βάζα από τερακότα, φυσητά γυάλινα λατρευτικά αντικείμενα, γυναικείες και ανδρικές φιγούρες, πολύχρωμα κεραμικά, χρυσά κοσμήματα. Στο υπόγειο έχει μεταφερθεί ένα ολόκληρο ταφικό οικοδόμημα από την Παλμύρα.
Εκείνο που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι η παντελής έλλειψη αιρ–κοντίσιον σε όλα τα μουσεία, τζαμιά και κέντρα διασκέδασης–καφενέδες, Ιορδανίας και Συρίας. Σε όλες τις αίθουσες έχουν ανεμιστήρες οροφής ή κρεμασμένους σε κάποιο σημείο του τοίχου. Το βράδυ από το όρος Κουασιούμ απολαμβάνουμε μια ακόμη πανοραμική θέα της Δαμασκού.
Στην Συρία και επίσης στην Ιορδανία, τα φανάρια των δρόμων λειτουργούν διαφορετικά. Όταν ανάβει το κόκκινο φανάρι για να σταματήσουν τα αυτοκίνητα, από πάνω υπάρχει ένα άλλο κόκκινο φανάρι και στη γυάλινη επιφάνεια του φαναριού προβάλλονται αριθμοί που μετράνε με δευτερόλεπτα, τον χρόνο που θα περιμένουν τα αυτοκίνητα μέχρι να ανάψει το πράσινο. Όταν ανάψει το πράσινο ανάβει και ένα άλλο πράσινο φανάρι στο οποίο προβάλλονται αριθμοί που μετράνε με δευτερόλεπτα τον χρόνο που δίνεται να περνάνε τα αυτοκίνητα, μέχρι να ξανανάψει το κόκκινο φανάρι. Το δε πράσινο ανθρωπάκι για τους πεζούς, ο Γρηγόρης ο δικός μας, όσο διάστημα είναι αναμμένο είναι σε διαρκή βηματισμό.
::
::
Έψαξα, ρώτησα πού υπάρχει παραδοσιακό χαμάμ στην πόλη, ήθελα πολύ να κάνω. Με απογοήτευση με πληροφόρησαν ότι επειδή είναι οι γιορτές μετά το Ραμαζάνι, τα χαμάμ λειτουργούν μόνο για άντρες, για γυναίκες μετά το πέρας των εορτών!
Στο κέντρο της πόλεως δεσπόζει ένα τεράστιο σύγχρονο παιδιατρικό νοσοκομείο με αναρτημένη την φωτογραφία του προέδρου Assad που εξετάζει ένα παιδάκι (ο πρόεδρος της Συρίας είναι παιδίατρος).
Στο νοσοκομείο αυτό που προσφέρει δωρεάν η περίθαλψη, αφού εισαχθούν τα άρρωστα παιδάκια στις διάφορες κλινικές και δώσουν το ιστορικό οι γονείς, μετά απαγορεύεται να παραμένουν κοντά στα παιδιά τους μέχρι να ειδοποιηθούν από το προσωπικό ότι είναι καλά και μπορούν να τα πάρουν στο σπίτι. Σημειωτέον ότι το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι άριστο και φυσικά επαρκέστατο!
