(από το PRESS-GR, 11/11/2009)
Το πρώτο ξεκίνημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 έγινε την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, όταν φοιτητές έφυγαν από τη Νομική Σχολή, αφού ολοκλήρωσαν τη συνέλευση, διαδήλωσαν καθ' οδόν προς το Πολυτεχνείο και συνενώθηκαν με τους ευρισκόμενους στο προαύλιο της οδού Πατησίων.
Γι' αυτούς γράφει η "Πανσπουδαστικη" με αριθμό φύλλου 8 (Γενάρης-Φλεβάρης 1974), δημοσιεύοντας κάποιο κείμενο ("ανακοίνωση") μιας πλαστής Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου (κατασκευασμένης απο το ΚΚΕ, όχι της πραγματικής), που κυκλοφόρησαν την Πρωτοχρονιά του 1974 και που αναφέρει: «...Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14 του Νοέμβρη 35Ο περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου...»(!!!)
Γι' αυτούς γράφει η "Πανσπουδαστικη" με αριθμό φύλλου 8 (Γενάρης-Φλεβάρης 1974), δημοσιεύοντας κάποιο κείμενο ("ανακοίνωση") μιας πλαστής Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου (κατασκευασμένης απο το ΚΚΕ, όχι της πραγματικής), που κυκλοφόρησαν την Πρωτοχρονιά του 1974 και που αναφέρει: «...Καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 14 του Νοέμβρη 35Ο περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου...»(!!!)
Όμως δύο χρόνια και 6 μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1976, κάνουν στην 4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ με "αυτοκριτικη διάθεση" μια έμμεση "κριτική-απόρριψη" του προαναφερόμενου κειμένου. Σε απόφαση αυτού του οργάνου αναφέρεται: «Η ΚΟΑ και το Γραφείο του ΚΣ της ΚΝΕ είδαν καταρχήν την κατάληψη σαν μια επικίνδυνη περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο...» Αυτή η "αυτοκριτική" κράτησε λίγο και οριστικα ξεχάστηκε... Για να διαβάσετε την "Πανσπουδαστικη" 8, σε μορφη pdf πατήστε εδώ!
Το ΚΚΕ, όπως οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, είχε επιλέξει την "ήπια" πολιτικοποίηση που προετοίμαζε η χούντα με τον Μαρκεζίνη και αντιδρούσε σε κάθε αντίθετη κίνηση που θα χάλαγε αυτά τα σχέδια. Αν πετύχαινε το "πείραμα Μαρκεζίνη" θα είχαμε ίσως ακόμα σήμερα ένα καθεστώς όπως στην Τουρκία, όπου ο στρατός θα έπαιζε το ρόλο "ανώτατου άρχοντα" με θεσμική δυνατότητα παρέμβασης στις πολιτικές εξελίξεις - στην ανάγκη και με στρατιωτικό νόμο.