της Ισμήνης
Το κάστρο CRAC DES CHEVALIER είναι ένα εντυπωσιακό σύμπλεγμα των χαρακτηριστικών μεσαιωνικών οχυρών. Το κατέλαβαν οι Φράγκοι από τους Κούρδους τον 12ο αιώνα, υπέστη πολλές αναστηλώσεις και επεκτάσεις και εμπλουτίστηκε με ό,τι καλύτερο προσέφερε η στρατιωτική μηχανή της εποχής εκείνης σε θέματα άμυνας και πολιορκητικών πολέμων. Ανάμεσα σε 2 αμυντικά τείχη εγκατέστησαν τεράστιες δεξαμενές νερού, από εξωτερικό υδραγωγείο για βρόχινο νερό, εξασφαλίζοντας έτσι επάρκεια σε περίπτωση πολιορκίας. Η περιμετρική τάφρος γεμάτη νερό χρησίμευε για τις ανάγκες των ζώων. Στο κέντρο του κάστρου βρίσκονται αυλές και πλατείες, αίθουσες και αποθήκες, παρεκκλήσι, σκεπαστοί χώροι και πυργίσκοι που χρησίμευαν για την άμυνα του οχυρού που η θέση του και η θέα, του εξασφάλιζε πλήρη κάλυψη απέναντι στους εισβολείς.
Στη μεγάλη αίθουσα ένας νεαρός μουσουλμάνος όρθιος μπροστά σε μια αλκόβα (εσοχή) στο τοίχο, με την πλάτη του γυρισμένη σε εμάς και σκεπάζοντας τα αυτιά του με τις παλάμες, ψέλνει με μια απίστευτη φωνή εδάφια από το κοράνι. Η φωνή του κρυστάλλινη και δυνατή αντηχεί σχεδόν σε όλο το κάστρο!
Φθάνουμε στην πόλη Χαμά ονομαστή για τις διάσημες Νόριες (norie). Οι νόριες είναι γιγάντιοι αρδευτικοί τροχοί, από τους αρχαιότερους στον κόσμο. Χτίστηκαν αρχικά από τους Βυζαντινούς, ως σύστημα άρδευσης και ρυθμίζουν τα νερά του ποταμού Ορόντη, από τον 14ο αιώνα έως και σήμερα. Ο Ορόντης ήταν πάρα πολύ βαθύς και το νερό ήταν δύσκολο να μεταφέρεται άμεσα από τον ποταμό, για αυτό οι γιγαντιαίοι αρδευτικοί αυτοί τροχοί σχεδιάστηκαν και χτίστηκαν προκειμένου να ανυψώνουν το νερό από το ποταμό και να το ρίχνουν στους αγωγούς και τα κανάλια που οδηγούν στους κήπους που περιμένουν να ποτιστούν.
Κατά τη διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων, η Χαμά είχε 30 νόριες εκ των οποίων μόνο 17 επιβίωσαν μέχρι σήμερα. Οι ρόδες και οι τροχοί στους οποίους τοποθετούνται είναι ξύλινοι, και η τριβή μεταξύ των δύο παράγει ένα λυπητερό ήχο που γεμίζει τον αέρα της κεντρικής Χαμά.
::
Η πόλη ιδρύθηκε την 5η χιλιετία π.Χ. με ακμή και παρακμή όπως όλες οι πόλεις. Σήμερα είναι από τις πιο αυστηρές σε θέματα μουσουλμανισμού και παραδόσεων από όλες τις πόλεις της Συρίας.
Και μετά φθάνουμε στην Απάμεια.
Η 4η πόλη της Συριακής τετράπολης μαζί με την Αντιόχεια, Σελεύκεια και Λαοδίκεια, ήταν βασικό κέντρο και διατήρησε το κύρος της και μετά την κατάκτηση από τους Ρωμαίους. Απάμεια λεγόταν η γυναίκα του Σέλευκου Α’, ο οποίος την έχτισε το 300 π.Χ. Ισοπεδωμένη από μεγάλο σεισμό, οικοδομήθηκε εκ νέου με μνημειακό χαρακτήρα που μπορούμε να τον διακρίνουμε στα ερείπια της. Αλλά δυστυχώς κατεστράφη εκ νέου από άλλους 2 σεισμούς. Η οδός με την κιονοστοιχία έχει μήκος 2 χλμ. υπήρξε δε ένας από τους μακρύτερους δρόμους με κολόνες του αρχαίου κόσμου. Από την μέσα πλευρά της διακρίνονται σε πολύ καλή κατάσταση τα καταστήματα που πολλά είχαν και 2 ορόφους.
Κάθε μια από τις κολόνες ήταν και διαφορετική από τις άλλες. Υπάρχουν λείες κολόνες, με ραβδώσεις ίσιες, κυκλικά ραβδωτές των οποίων τα αυλάκια συνδέονται μεταξύ τους σε ένα φανταστικό παιχνίδι φωτός και σκιάς. Η αγορά, το σύνολο των θερμών λουτρών, ερείπια από το νυμφαίο, ό,τι έχει απομείνει από το τεράστιο θέατρο, ο καθεδρικός ναός μας εντυπωσιάζουν. Έχουν βρεθεί μωσαϊκά δάπεδα πολύ περίτεχνα, πολλά από τα οποία βρίσκονται σε διάφορα μουσεία της Συρίας αλλά και των Βρυξελλών. Οι ανασκαφές και οι αναστηλώσεις συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.
Σε όλους τους αρχαιολογικούς χώρους που επισκεφθήκαμε και διασχίσαμε είδαμε παντού το τοπικό εμπορικό στοιχείο ενσωματωμένο σαν τουριστικό κομμάτι, αλλά δεμένο όμορφα με την όλη ατμόσφαιρα. Καμήλες να βαδίζουν αργά ανάμεσα στις κολώνες, να ξεπροβάλουν τον μακρύ λαιμό τους μέσα από ανοίγματα με τους Βεδουίνους καβάλα στην καμπούρα τους και δίπλα το μικρό καμηλάκι να συνοδεύει τη μάνα του.
Πραμάτειες αραδιασμένες πάνω στις κολώνες, κολιέ, βραχιόλια, δαχτυλίδια, περασμένα στα χέρια των πραματευτάδων σαν χαϊμαλιά, σάλια και μαντίλες, τραπεζομάντιλα. Μελαψά πρόσωπο πλαισιωμένα από κατάμαυρα μαλλιά και μάτια και ένα πλατύ χαμόγελο να σε προκαλεί να αγοράσεις το μοναδικό κολιέ σε μια σπέσιαλ τιμή για σένα, που σίγουρα θα βρεις παρακάτω το ίδιο και πιο φθηνό.
Τελικός μας προορισμός μετά από μια διαδρομή σε ένα μονότονο τοπίο είναι το Χαλέπι ή Αλέππο όπως το λένε σήμερα.
Από τις ωραιότερες πόλεις και από τις αρχαιότερες του κόσμου που δεν έπαψε να κατοικείται κατά την διάρκεια των αιώνων. Πολλοί οι κατακτητές του και οι επιδρομείς, η πόλη προκάλεσε την προσοχή των Χιττιτών, Χουριτών, Ασσυρίων, Βαβυλωνίων, Μήδων και Περσών, των Ελλήνων και Ρωμαίων φυσικά. Ονομαζόταν Βέροια στην διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων!
Η Αντιόχεια πάντα επεσκίαζε το Χαλέπι, αλλά με την ισλαμική κυριαρχία έγινε σημαντική κυριαρχική πόλη. Το 10ο αιώνα οικοδομήθηκε η Σιταντέλ (η ακρόπολη - κάστρο) και με την κυριαρχία του Σουλτάνου Νουρ αντ-Ντιν, χτίσθηκαν τα τείχη, επεκτάθηκε η Σιταντέλ, το Μεγάλο Τζαμί, οι περίφημες σκεπαστές αγορές, πολυάριθμα τζαμιά, χάνια, χαμάμ, νοσοκομεία και πολλές κορανικές σχολές (μεντρεσέδες).
Κατά την εποχή των Οθωμανών έγινε η 3η σπουδαία πόλη σε πλούτο και σπουδαιότητα της αυτοκρατορίας τους, μετά την Κωνσταντινούπολη και το Κάιρο. Ο τρομερός σεισμός όμως του 1822 σκότωσε το 60% του πληθυσμού.
Η Σιταντέλ είναι χτισμένη κυκλικά πάνω σε λόφο στο πιο θεαματικό σημείο του Χαλέπι. Από την κεντρική πλατεία, φυτεμένη με τεράστιους και πολλούς φοίνικες, ανεβαίνουμε την μεγαλοπρεπή σκάλα για να μπούμε στην είσοδο του κάστρου. Μια βαριά σιδερένια σφυρήλατη μονοκόμματη μασίφ πόρτα μας οδηγεί στο εσωτερικό του κάστρου. Μέσα από τα τείχη βρίσκονται πολλά κτίρια, θρησκευτικά και μη, δημόσια λουτρά, το μεγάλο τζαμί, εκκλησίες και μικρά τζαμιά, σκάλες, πλατείες, εξώστες, διάδρομοι, το πανέμορφο βασιλικό παλάτι. Μέσα στο παλάτι εκπληκτικά λουτρά ντυμένα από πάνω μέχρι κάτω με μάρμαρο.
Η περίφημη αίθουσα του θρόνου αναστηλωμένη πρόσφατα όπως ήταν κατά την τελευταία εποχή των Μαμελούκων. Ο θρόνος του βασιλιά μπροστά σε ένα τεράστιο παράθυρο με όλο το φως να μπαίνει από πίσω έτσι, ώστε ο ηγεμόνας να είναι αθέατος από τους υπηκόους και μόνο αυτός να μπορεί να τους βλέπει.
Η Σιταντέλ εθεωρείτο απόρθητη και όλοι οι κάτοικοι κατέφευγαν εκεί σε περίπτωση επιθέσεων. Είχε δικό της κυβερνήτη, ο οποίος αν και με περιορισμένη εξουσία, περιόριζε την εξουσία του κυβερνήτη της πόλεως, έτσι ώστε να αποφεύγεται ο κίνδυνος ξεσηκωμού των κατοίκων για αυτονομία.
Αμέτρητος κόσμος επισκεπτόταν το κάστρο. Ρώτησα τον ξεναγό μας αν μπορούσα να φωτογραφήσω γυναίκα με καλυμμένο όλο το πρόσωπο. Μου είπε ότι και να ζητήσω την άδεια θα μου αρνηθούν, έχουν πολύ αυστηρούς κανόνες σε τέτοια θέματα.
Βασιζόμενη στην γυναικεία φιλαρέσκεια και ματαιοδοξία, πήρα κατόπιν άδειας βέβαια κάποιες φωτογραφίες, λέγοντας με νοήματα στις γυναίκες ότι είναι πολύ όμορφες και θέλω να τις έχω ενθύμιο για να τις θυμάμαι!
Χρησιμοποιήσαμε ταξί στο Χαλέπι για να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας το DEDEMAN CHAHBA PALACE και ήρθαμε αντιμέτωποι με την μεσανατολική οδήγηση. Μας είχαν προειδοποιήσει να μην πάρουμε ταξί χωρίς συμφωνία, γιατί οι περισσότεροι κλέβουν ασύστολα. Κάποιους μου θυμίζει αυτό !!!!!!!!!!!!!!! αλλά δεν κατονομάζουμε εθνικότητες! Και πράγματι αντιμετωπίσαμε την απαίτηση του ταξιτζή για τριπλάσιο κόμιστρο του κανονικού , την συνεννόηση με νεύματα 2 ταξιτζήδων πόσα θα μας πάρουν υποθέτοντας ότι εμείς δεν καταλαβαίναμε καθώς και σταματημένο ταξίμετρο στη μέση της διαδρομής που επέμενε ο ταξιτζής ότι λειτουργούσε. Τα ταξί απερίγραπτα, παλιά και βρώμικα, ελαφρώς ξεχαρβαλωμένα, η δε οδήγηση άθλος, έκανα συνέχεια το σταυρό μου να φτάσουμε σώοι στον προορισμό μας. Εμπειρία και αυτή!
::
Από τα πιο αξιοπερίεργα στην Συρία είναι και το συριακό αυτοκίνητο, αν μπορεί κανείς να το ονομάσει αυτοκίνητο. Κάτι σαν τρίκυκλο ή και μεγαλύτερο ένα μικρό Βαν, χωρίς άδεια οδήγησης και αριθμό, ζωγραφισμένο με όλα τα χρώματα της ίριδος, κολλημένες στάμπες σε όλες τις πλευρές από επώνυμες και ανώνυμες μάρκες αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, καλογυαλισμένα και πεντακάθαρα, διασχίζουν τους δρόμους της ενδοχώρας της Συρίας, χωρίς κανείς να ενοχλεί τους οδηγούς που για να κάνουν το κομμάτι τους τρέχουν μανιωδώς και βέβαια δεν τηρούν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και οδήγησης!!!!
